Jubileusz 300 lat sanktuarium maryjnego w Zlatych Horach.
ks. Tomasz Horak /Foto Gość Wśród tych, co przyjechali nie brakło chętnych do Liturgicznej Służby Ołtarza Początki sanktuarium „Maria Hilf! – Maryjo, ratuj!” nad Zlatymi Horami blisko Głuchołaz sięgają roku 1647.
Dobiegała końca wojna trzydziestoletnia, szwedzkie wojska plądrowały okolicę, ludzie chowali się po górach. Wtedy przyszedł na świat, w górskim lesie, mały Martin. 71 lat później zaczęły się pielgrzymki do tego miejsca, gdzie – jak wierzono – objawiła się Matka Boska. Szybko przylgnęła do tego miejsca nazwa – zawołanie „Mariahilf”, wypowiadane jednym tchem. Tego roku mija 300 lat od tamtych dni.
W sobotę 11 sierpnia miała miejsce dziękczynna pielgrzymka mieszkańców bliskiej i dalszych okolic tego przygranicznego zakątka Republiki Czeskiej. Maryję czczą oni jako obrończynię życia, zwłaszcza tego bezbronnego życia dzieci – jak ów urodzony tam Martin.
Dzieci zatem wiele było na świętym miejscu – od maleńkich, po duże. Wzruszające były to sceny. Obiektyw aparatu niejako sam wyszukiwał je w tłumie ludzi. Reporter zaś starał się zatrzymać w kadrze zarówno przebieg uroczystej Mszy świętej, jak i baraszkujące, a także modlące się dzieci. Czeskie matki i ojcowie Matce przynieśli swoje pociechy...
ks. Tomasz Horak /Foto Gość W procesji z darami szli i najmłodsi i starsi... Uroczystości przewodniczył biskup sufragan z Ołomuńca Josef Hrdlička, kapłan, poeta, dobry kaznodzieja. Taki dusza człowiek. Przypomniał historię tego miejsca, historię świątyni wysadzonej w powietrze przez komunistyczne władze w roku 1973. W roku 1995 poświęcono zbudowany od podstaw na tym samym miejscu nowy kościół (więcej na ten temat w 34. numerze „Opolskiego Gościa Niedzielnego” na 26 sierpnia). I potrzebę wielorakiej ochrony życia, nie tylko dzieci, nakreślił. Zakończył wezwaniem do Matki Boskiej Wspomożycielki: „Matko nebeská, prosím, pomoz nam!”.
Nad całością czuwał i z oddanymi temu miejscu ludźmi pracował ks. Mariusz Banaszczyk, rektor sanktuarium. Resztę opowiedzą zdjęcia. ks. Tomasz Horak /Foto Gość Pomocy Maryi ludzie wzywają tu niezależnie od wieku i narodowości. Bo Ona łączy wszystkich - Polaków, Czechów i Niemców, starych i młodych...
aktualna ocena | |
głosujących | |
Ocena |
bardzo słabe |
słabe |
średnie |
dobre |
super |
Nad sprawami duchowymi nie mamy pełnej kontroli i należy być ostrożnym.
Synodalność to sposób bycia i działania, promujący udział wszystkich we wspólnej misji edukacyjnej.
Droga naprzód zawsze jest szansą, w złych i dobrych czasach.
Symbole tego spotkania – krzyż i ikona Maryi – zostaną przekazane koreańskiej młodzieży.
Wraz z zakorzenianiem się praktyki synodalności w Kościele w Polsce - nadziei będzie przybywać.