Kalwaria Zebrzydowska: Na wzór Jerozolimy

Przeczytaj o Kalwarii Zebrzydowskiej:

Dróżki w Kalwarii: Droga Pojmania

Dróżki w Kalwarii: Droga Krzyżowa

Dróżki w Kalwarii: Dróżki Matki Bożej

Samotne wędrówki po dróżkach

Trochę historii: Kalwaria papieska

Miejsce
"To miejsce w przedziwny sposób nastraja serce i umysł do wnikania w tajemnicę tej więzi, jaka łączyła cierpiącego Zbawcę i Jego współcierpiącą Matkę. A w centrum tej tajemnicy miłości każdy, kto tu przychodzi, odnajduje siebie, swoje życie, swoją codzienność, swoją słabość i równocześnie moc wiary i nadziei - tę moc, która płynie z przekonania, że Matka nie opuszcza swego dziecka w niedoli, ale prowadzi je do Syna i zawierza Jego miłosierdziu." Takie słowa wygłosił Jan Paweł II w Kalwarii Zebrzydowskiej 19 sierpnia 2002 roku.

Wojewoda krakowski Mikołaj Zebrzydowski w 1600 roku postanowił w swych dobrach w okolicach Lanckorony zbudować dwa kościoły będące kopią jerozolimskich kaplic Krzyża Świętego i Grobu Pańskiego. Wojewoda, człowiek pobożny, postawił kościoły z dala od ludzkich siedzib, aby nic nie zakłócało jego medytacji. Do posługi duszpasterskiej i opieki nad świątyniami sprowadził ojców bernardynów. Ufundował dla nich kościół i klasztor.

W 1605 r. Zebrzydowski przeczytał książkę Chrystiana Adrichomiusa (Adriana Cruysa) o Jerozolimie w czasach Chrystusa. Były tam opisane miejsca uświęcone męką Jezusa oraz podane odległości między poszczególnymi miejscami. Autor zachęcał czytelników, aby takie budowle odtwarzali koło swych domów, by rozważać tam cierpienia Chrystusa.

Ksiądz Feliks Żebrowski, wychowawca syna wojewody, rozmierzył teren i pomógł Zebrzydowskiemu ustalić miejsca poszczególnych stacji. W tych miejscach ustawiono krzyże, a w następnych latach budowano później kaplice.

Kalwaria Zebrzydowska, bo tak nazwano później miejscowość, która powstała przy kalwarii, już w XVII wieku ściągała tłumy pielgrzymów. Stopniowo dobudowywano nowe kaplice. Kilkanaście z nich powstało jeszcze za życia Mikołaja Zebrzydowskiego. Ich twórcą był niderlandzki architekt i złotnik Paul Baudarth. Po śmierci wojewody kolejne kaplice stawiali jego syn i wnuk. Pojedyncze budowle uzupełniały dróżki jeszcze w wiekach XIX i XX. Obecnie na dróżkach znajdują się 42 kaplice.

Już Mikołaj Zebrzydowski ustalił dwa główne szlaki pielgrzymkowe: dróżki Pana Jezusa i dróżki Matki Bożej. Oba szlaki biegną w przeciwnych kierunkach, ale w wielu miejscach spotykają się w jednych i tych samych kaplicach.

Dróżki Pana Jezusa dzielą się na Drogę Pojmania i Drogę Krzyżową, a dróżki Matki Bożej na Drogi: Boleści, Zaśnięcia i Wniebowzięcia.

Kalwaryjskie Dróżki mają łącznie około 5 kilometrów. To miejsce modlitwy, skupienia, oaza dla wszystkich szukających ciszy, medytacji i odkrywania tajemnic Bożych.