Ludzie Lasek wspominają, że codziennie „tam zaglądała i osobiście kierowała pracą kilku zatrudnionych osób. Uważała ten dział za organ nadrzędny nad wszystkimi innymi”.
Jeszcze w czasie I wojny światowej staraniem m. Czackiej po raz pierwszy w kraju przetłumaczono i wydano dzieło Maurice’a de la Sizeranne’a pt. „Niewidomy o niewidomych”, które we Francji przez szereg lat było czymś w rodzaju biblii tyflologów. Dzieło to, oparte na ideałach filantropii chrześcijańskiej, było dla m. Elżbiety wielką pomocą i wzorem.
Z laskowskim ośrodkiem była zaprzyjaźniona prof. Maria Grzegorzewska (1888- 1967), która w 1922 roku założyła Państwowy Instytut Pedagogiki Specjalnej w Warszawie, a w cztery lata później wydała najstarsze polskie opracowanie tyflologiczne zatytułowane „Psychologia niewidomych”. Inną ważną pracą z tego zakresu jest „Historia niewidomych polskich w zarysie” z 1960 roku, napisana przez dr Ewę Grodecką i charakteryzująca pierwsze półwiecze rodzimej tyflologii.
aktualna ocena | |
głosujących | |
Ocena |
bardzo słabe |
słabe |
średnie |
dobre |
super |
Praktyka ta m.in skutecznie leczy głębokie zranienia wewnętrzne spowodowane grzechem aborcji.
Franciszek zrezygnował z publikacji adhortacji posynodalnej.
Jako dewizę biskupiego posługiwania przyjął słowa „Ex hominibus, pro hominibus” (Z ludu i dla ludu).