Tajemnica Trójcy Świętej

Paweł Evdokimov opowiada się za inną interpretacją. Widzi w tej postaci Syna. Budowla za Nim byłaby wtedy raczej symbolem Kościoła, który jest duchowym domem, otwartym zarówno na żydów, jak i pogan.

  Wikimedia/PD Najsłynniejsza z ikon Trójcy Świętej - Andrieja Rublowa Centralna figura jest na ogół odczytywana jako Syn. Gest prawej dłoni wskazuje na dwie natury: boską i ludzką. Podobne znaczenie mają kolory szat: purpura wskazuje na człowieczeństwo, błękit na boskość.

Izajasz pisze: „Któż to jest Ten, który (…) idzie w szkarłatnych szatach? Dlaczego krwawa jest twoja suknia?” (Iz 63,1-2). Proroctwo zapowiada śmierć Jezusa na krzyżu.

Wzrok Syna jest zwrócony w stronę Ojca, co oznacza całkowite powierzenie się Jego woli. Drzewo w tle to symbol dębów Mamre, pod którymi Abraham przyjmował Boga. Ale można je interpretować jako drzewo życia, z którego – wedle tradycji – wzięto drewno na krzyż.

W interpretacji Evdokimova ta postać to Bóg Ojciec. Świadczyć ma o tym centralne miejsce anioła. W tym ujęciu to Ojciec zwraca się w kierunku Syna. Dłoń wyraża błogosławieństwo. Purpura byłaby tutaj symbolem miłości, a błękit – Bożej prawdy.

Teolog Gisbert Greshake widzi w tej postaci Ducha Świętego, rozumianego jako „więź” między Ojcem i Synem.

Postać po prawej stronie uznawana jest za Ducha Świętego. Dłoń wskazuje na kierunek błogosławieństwa: świat. Prostokąt znajdujący się w dolnej części stołu odczytywany jest jako symbol kosmosu.
 

Evdokimov też trzyma się tej interpretacji. Zauważa, że „delikatność linii tego anioła ma w sobie coś macierzyńskiego”. Hebrajskie słowo Ruah (duch) jest rodzaju żeńskiego.

Kryje się tu intuicja, że Duch Święty wyraża czułość Bożej miłości. Wierzchnia szata postaci ma kolor złotozielony, co odsyła do tajemnicy życia. Skała w tle może być symbolem góry, która w Biblii jest miejscem objawienia Boga.

Może też być aluzją do skały na pustyni, z której Mojżesz wyprowadził wodę. Skała kojarzy się z pustynią, gdzie prorocy napełniali się Duchem.

Zdaniem Greshakego anioł po prawej to Syn, który posłusznie kładzie rękę na ołtarzu ofiarnym. Skłon głowy oznacza zgodę na ogołocenie się z boskości ze względu na nas. Berło Syna jest pochylone. Jezus nie trzyma go mocno, ale niczym krzyż spoczywa ono na Jego ramieniu.