Serce daj

Jak się nazywasz?

Każda z sióstr ma przydomek, który sobie wybiera przed złożeniem pierwszych ślubów. – To jak duchowe, zakonne nazwisko mówiące o tajemnicy wiary, którą każda z nas szczególnie przeżywa – wyjaśniają siostry. Mamy więc w Przasnyszu s. Małgorzatę od Miłości Ukrzyżowanej: – Bo przez wiele lat chciałam uciekać od krzyża, aż w zgromadzeniu dzięki św. Pawłowi zrozumiałam, że w krzyżu kryje się miłość, i mam przyjąć ten znak – wyjaśnia. Jest s. Agnieszka od Chrystusa Cierpiącego: – Bo było wiele cierpienia w moim życiu. Chciałam więc je podpisać pod Jezusem – mówi. Jest s. Marta od Ran Chrystusa, pochodząca z parafii Zielona Ciechanowska: – Długo zastanawiałam się nad sensem ran Pana Jezusa, wpatrywałam się w Jego świetliste rany na obrazie Miłosierdzia Bożego. Jemu więc oddaję każdą moją ranę, bo w Nim będę przemieniona – uważa. Od września rozpoczyna posługę w Przasnyszu również s. Monika od Trójcy Świętej.

Siostry zapraszają również do siebie. Otwierają swoją zakonną kaplicę, w której w tym roku jubileuszowym można uzyskać odpust zupełny. W Przasnyszu dwa razy w miesiącu siostry zapraszają dzieci i młodzież na Mszę św. w intencji powołań. – Bardzo wielu prosi nas o rozmowę i modlitwę. Gdy dziś wielu załamuje się i nie może poukładać swego życia, my im podpowiadamy, aby nie marnowali tego cierpienia, ale połączyli je z Męką Jezusa, a wtedy będzie miało sens odkupieńczy. Zwyczajem w Przasnyszu staje się też, że ludzie proszą nas o modlitwę za zmarłych – mówią siostry.

Sam jubileusz zaprasza „siostry z sercem na habicie” do wdzięczności oraz do powrotu ku źródłom. – Św. Paweł urzekał prostotą. Był wędrownym kaznodzieją. Szedł z krzyżem i głosił słowo o męce Pańskiej. Często powtarzał, że: „Męka Chrystusa jest największym oceanem miłości”, a potem wycofywał się na miejsce ciszy i kontemplacji, aby samemu tego doświadczyć. Pozostaje dla nas żywym wzorem w pracy apostolskiej – mówi s. Małgorzata.