Sutanna zobowiązuje

Każdy z kleryków przeżywa czas przygotowania bardzo indywidualnie, włączając się w seminaryjny program formacyjny, ukierunkowany na podjęcie dojrzałej decyzji wyboru kapłaństwa przez przyjęcie święceń. – Na początku, kiedy rozpocząłem formację seminaryjną, wydawało się, że do trzeciego roku jest tak bardzo daleko, jeszcze tyle czasu, a teraz okazało się, że ten czas oczekiwania minął bardzo szybko. Bezpośrednie przygotowanie zaczęło się w październiku ubiegłego roku, a najbardziej intensywnie przeżywałem okres Wielkiego Postu, szczególnego czasu osobistej modlitwy i odkrywania Boga w Jego słowie – Piśmie Świętym – mówi alumn Bartosz Warwarko, kleryk III roku. Opowiada, że na modlitwie prosił o łaskę wierności, dotrzymania zobowiązania pójścia za Jezusem.

Szukając jak najlepszego sposobu przygotowania do przyjęcia sutanny, pytał o wskazówki starszych braci. Jeden z kolegów poradził mu, żeby wiernie i rzetelnie wypełniał codzienne zadania i obowiązki oraz świadomie uczestniczył w wydarzeniach liturgicznych, jakie dokonują się w Kościele. – Dlatego starałem się każdą uroczystość przeżywać z pełnym zaangażowaniem, wiedząc, że w następnym roku będę uczestniczył w nich już trochę inaczej, nosząc strój duchowny, będąc widzialnym znakiem Kościoła. Widząc, że czas obłóczyn się zbliża, coraz bardziej uświadamiałem sobie, że potrzeba dojrzałości i pokory – przyznaje alumn Bartosz.

Zdaje sobie sprawę, że wspólnota Kościoła stawia przed nim wysokie wymagania. – Dla wielu osób ze względu na sutannę będę prawie jak ksiądz i w ten sposób będę postrzegany. Mam też świadomość wielkiej łaski i zaufania, jaką obdarowuje mnie Bóg i wspólnota Kościoła. Z mijającej perspektywy czasu widzę, że trzeba szybko dojrzewać, a jednocześnie mocno zaufać Bogu, który jest tak blisko. Oczekiwanie na włożenie sutanny po raz pierwszy budzi we mnie ogromną ciekawość, jak będzie potem wyglądało moje życie, czy sprostam łasce wyboru przez Boga – zastanawia się alumn Bartosz.