Deska ratunku

Wcale nam się nie chciało jechać na sesję Kana. Było gorąco, lato, myśleliśmy, że trzeba będzie słuchać jakichś durnych konferencji. No i jeszcze na przywitanie wyszła nam wyniszczona chorobą kobieta z trzema stokrotkami w ręku, w tym jedną złamaną, i mówi: „Witamy was serdecznie!”. No, koszmar, pomyśleliśmy, ale może jakoś wytrzymamy. Jednak już pierwszy wieczór, autentyczność świadectw ludzi mocno mnie poruszyły. Sesja sprawiła, że poczułam się niezwykle odnowiona w małżeństwie – mówi Lidia Żołdak z Nysy. Razem z mężem Darkiem od 13 lat jest we wspólnocie Chemin Neuf. To chyba najmniejsza wspólnota w diecezji opolskiej. Znalazła się w diecezjalnym folderze przygotowanym na Rok Rodziny rozdawanym podczas odwiedzin kolędowych jako polecany ruch formacyjny dla małżonków.

Drogą jest Jezus

Wspólnota Chemin Neuf proponuje małżonkom połączenie duchowości ignacjańskiej i charyzmatu Odnowy w Duchu Świętym. Brzmi mocno, trzeba przyznać. Źródła wspólnoty sięgają ekumenicznej grupy modlitewnej, która powstała w roku 1973 w Lyonie przy Chemin Neuf (Nowa Droga). I taka francuska nazwa już została. Tym bardziej że ma podwójne znaczenie: przypomina fakt, że chrześcijaństwo w pierwszych wiekach bywało określane jako „droga”. – Ale to Jezus jest drogą, nie wspólnota. Do Chemin Neuf, po wcześniejszych doświadczeniach z inną wspólnotą, podchodziłem z niesamowitym dystansem. Przekonał mnie fakt, że Chemin Neuf formuje ludzi dla Kościoła, nie dla siebie. Nie tworzy własnej drogi, nie związuje ze sobą. To ją odróżnia od sekty. Tu się proponuje, nie narzuca. W żadnej innej wspólnocie nie czułem się tak wolny. I paradoksalnie ta świadomość, że jestem wolny, pomaga mi wybierać. Co rok czy dwa obligatoryjnie podejmowana jest decyzja, czy idziemy dalej z tą wspólnotą, czy nie. Więc w Chemin Neuf z założenia nie ma efektu, że odchodzący człowiek jest odtrącany przez wspólnotę – podkreśla Darek Żołdak, który wraz z żoną Lidią oraz dwoma małżeństwami: Jolantą i Krzysztofem Strzelcami z Raciborza oraz Małgorzatą i Robertem Marxami z Łężec tworzą opolską Fraternię Kana.

Dzielenie się, nie psychoterapia

Comiesięczne spotkania fraterni, czyli grupy małżeństw, które przeżyły letnie rekolekcje – sesję Kana – składają się z modlitwy i dzielenia się własnymi doświadczeniami. – Chodzi o dobrowolne mówienie o sobie. Mówi się tylko tyle, ile się chce. Nikt nie jest przymuszany. To, co mówimy, jest objęte tajemnicą, nie może wyjść poza nasz krąg – podkreśla Darek Żołdak. – To nie jest jakaś psychoterapia, podczas której rozwiązujemy indywidualne problemy. Nie ma wyciągania na siłę zwierzeń z ludzi. Chcemy przyjmować to, co słyszymy, jako dar od drugiej osoby i jednocześnie zastanawiamy się: co ja mam do powiedzenia, żeby mogło być darem dla innych – mówi Lidia Żołdak.

Podczas spotkań fraterni zawsze opowiada się tylko o sobie, nie komentuje się wypowiedzi innych uczestników. Po trzyletnim udziale we fraterni Kana można wybrać, a mówiąc ściślej – zgodnie z ignacjańskimi korzeniami wspólnoty – rozeznać, jaki sposób zaangażowania we wspólnotę Chemin Neuf obierze się na dalsze lata. W grę wchodzi nawet wspólne zamieszkanie razem z innymi członkami wspólnoty w jednym domu czy dzielnicy. Inną, luźniejszą formą związania ze wspólnotą jest tzw. komunia Chemin Neuf. – Ale wspólnota nie wiąże ze sobą w sposób opresyjny. Chodzi o to, by zaangażować się w życie Kościoła, swojej parafii, np. w zespół Caritas, chór parafialny czy inną służbę – mówi Darek. – Małżonkowie muszą podjąć decyzję w jedności. Nie ma takiej możliwości, że tylko jedno ze współmałżonków angażuje się we wspólnotę Chemin Neuf. Jesteśmy traktowani jako jedność – dodaje Lidia Żołdak. Co roku skład Fraterni Kana się zmienia, ponieważ grupy małżeństw tworzone są na zasadzie terytorialnej bliskości. – Dzięki temu grupa nie zamyka się w sobie, jest zawsze otwarta na nowych ludzi – mówi Małgorzata Marx.