Możesz z tego wyjść

Holandia Znana jako pionier w nadawaniu homoseksualistom przywilejów społecznych przoduje także w leczeniu z homoseksualizmu - zwraca uwagę Grzegorz Górny (Fronda, Ozon). Najbardziej znany i działający najdłużej psychoterapeuta prof. Gerard van den Aardweg w ciągu 30 lat pracy wyprowadził z homoseksualizmu kilkaset osób. Punktem wyjścia w terapii jest założenie, że pociąg do własnej płci nie jest - jak to przedstawiają działacze ruchu gejowskiego - wrodzony, uwarunkowany genetycznie lub hormonalnie. Nowojorski psychiatra Lawrence Hatterer uważa takie teorie za „dziewiętnastowieczne”. Jak dotąd nie powiodła się żadna z licznych prób odnalezienia „genu homoseksualizmu” ani ośrodka w mózgu odpowiadającego za pociąg do własnej płci. Nawet wielu bardzo życzliwych gejom seksuologów uważa, że źródłem homoseksualizmu są „nabyte preferencje”. - Zygmunt Freud stykał się z wieloma homoseksualistami jako pacjentami. Analizując ich fantazje oraz sny, zawsze wykrywał pod powierzchnią ślady normalnego, głęboko ukrytego usposobienia heteroseksualnego - mówi Górny. Uczniowie Freuda, Alfred Adler i Wilhelm Stekel powiązali homoseksualizm z zaburzeniami neurotycznymi. Pierwszy zdefiniował go jako kompleks niższości, a drugi jako psychiczny infantylizm. Prof. van den Aardweg uważa to za zaburzenie emocjonalne rozwijające się w dzieciństwie i okresie dojrzewania. Źródłem są niezdrowe relacje z matką i - zwłaszcza! - ojcem. Terapia trwa kilka lat. Polega głównie na wglądzie we własne wnętrze i wewnętrznym zmaganiu. Jej celem jest uzyskanie emocjonalnej dojrzałości do małżeństwa, zaś powodzenie zależy od motywacji danej osoby, jej wytrwałości i szczerości - najpierw wobec siebie. Jeden z instrumentów to humor. Autoironia pomaga obnażyć infantylizm, odkryć „dziecko siedzące w środku dorosłego” i stanowi antidotum na impulsy o charakterze neurotycznym. Prof. Aardweg odkrył ciekawą zależność: im mniej roztkliwiania nad sobą, tym mniejsza skłonność do zachowań homoseksualnych. (wykorzystano materiały KAI)

Warto wiedzieć

Polska należy do nielicznych krajów, w których homoseksualizm nigdy nie był karany przez własne prawo państwowe. Jedyny okres prawnej karalności aktów homoseksualnych przypada na lata 1835-1932, czyli na okres, kiedy na ziemiach polskich obowiązywały prawa zaborców (do 1918 i kilkanaście lat od odzyskania niepodległości). Ostatecznie homoseksualizm został zalegalizowany w 1932 r. W tym samym roku zrównano ze sobą wiek osób legalnie dopuszczających się kontaktów homo- i heteroseksualnych i wynosi on 15 lat. Od 1969 r. prostytucja homoseksualna jest legalna. Homoseksualizm został skreślony z listy chorób w 1991 r. Geje nie są wykluczeni z służby wojskowej z powodu swojej orientacji seksualnej. W polskim prawie nie ma żadnych przepisów bezpośrednio dyskryminujących mniejszości seksualne. Wiecej: wikipedia.pl

Wyznania i religie o homoseksualizmie

Prawosławie Nie ma istotnych różnic w tej sprawie w stanowisku cerkwi prawosławnych. Powołując się na ojców Kościoła (wspólnych również dla katolików) uważają one homoseksualizm za grzech sodomski - przejaw upadku grzesznej natury człowieka. Podobną pozycję zajmują wschodnie kościoły ortodoksyjne (zwłaszcza Kościół koptyjski).

Protestantyzm Protestantyzm jest głęboko podzielony w sprawie stosunku do homoseksualizmu, jest to obecnie jedna z najbardziej spornych kwestii. Liberalni teologowie postrzegają homoseksualizm jako stałą, niewybraną, normalną i neutralną moralnie dyspozycję mniejszości ludzkości. Interpretują oni potępiające homoseksualizm fragmenty Biblii jako uwarunkowane kulturowo (podobnie jak fragmenty dopuszczające wielożeństwo i niewolnictwo). Teologowie konserwatywni postrzegają homoseksualizm jako zło, często zakładają, że preferencja homoseksualna jest wynikiem wyboru, podlega zmianie, jest zachowaniem nienaturalnym i niemoralnym, niezależnie od rodzaju relacji, w jakiej jest wyrażana. Do najbardziej akceptujących homoseksualizm kościołów należy zaliczyć luteranów skandynawskich, niektóre kościoły anglikańskie, prezbiteriańskie, kongregacjonalistyczne, metodystyczne, i inne, które udzielają błogosławieństwa parom homoseksualnym, a nawet uznają je za małżeństwa.

Judaizm Tora i Talmud zdecydowanie zabraniają aktów homoseksualnych. Rabini ortodoksyjni potępiają zatem homoseksualizm jako czyny, nie uważając jednak, że potępione zostały pragnienia homoseksualne, które są bez znaczenia moralnego. Światowemu Kongresowi Żydowskich Organizacji Gejów i Lesbijek „Keshet Ga'avah” odmówiono przyjęcia w skład Światowego Kongresu Żydów.

Islam Koran wypowiada się co do czynów homoseksualnych w surze al-Araf (Wzniesione krawędzie) oraz w surze asz-Szuara (Poeci), nawiązując do opowiadania o Sodomie. Hadisy wypowiadają się jeszcze ostrzej (Zabij tego, który to czyni, a także tego, któremu to czynią) zabraniając zarówno liwat, stosunków seksualnych między mężczyznami, jak i sihak, stosunków lesbijskich. Liberalni muzułmanie wątpią jednak, czy hadisy te przekazują słowa Mahometa, uważając je za późniejsze innowacje. (na podstawie wikipedia.pl)