Sekretarz konklawe „w połowie kardynałem”

Sekretarz Kongregacji ds. Biskupów, a zarazem sekretarz Kolegium Kardynalskiego, który pełnił funkcję sekretarza marcowego konklawe, abp Lorenzo Baldisseri zostanie na najbliższym konsystorzu kreowany kardynałem - donosi francuski dziennik „La Croix”. Jego rzymski korespondent zauważa, że gdy papież Franciszek pojawił się po raz pierwszy na balkonie bazyliki św. Piotra stał za nim abp Baldisseri w sutannie biskupiej, ale w kardynalskiej piusce. Widać to zresztą na zrobionych wówczas zdjęciach.
Zgodnie bowiem z długą tradycją, nowo wybrany papież nakłada sekretarzowi konklawe własną piuskę kardynalską. Gdy więc po hołdzie posłuszeństwa składanym przez wszystkich kardynałów elektorów w Kaplicy Sykstyńskiej do Franciszka podszedł abp Baldisseri, otrzymał od niego piuskę dotychczasowego kardynała Jorge Mario Bergoglio. Potwierdził to sam zainteresowany w rozmowie z portugalską sekcją Radia Watykańskiego.

- Na zakończenie konklawe Ojciec Święty przyjął w Kaplicy Sykstyńskiej wyznanie posłuszeństwa od kardynałów. Jako sekretarz konklawe także byłem wezwany do złożenia tej przysięgi. Gdy podszedłem do niego, uklęknąłem. W tej chwili papież położył mi rękę na głowie i nałożył swą czerwoną piuskę kardynalską. Byłem bardzo wzruszony - opowiadał 73-letni abp Baldisseri.

Papież powiedział wówczas do niego: „Teraz jesteś w połowie kardynałem”. Nominacja kardynalska wymaga bowiem zwołania konsystorza. - Ale wszyscy wiedzą, że moje nazwisko jest na liście - dodał hierarcha.

Również ks. Federico Lombardi, dyrektor Biura Prasowego Stolicy Apostolskiej wyjaśnił, że „kolegium kardynalskie nie zostało powiększone po kryjomu”, zaś „papież mianuje nowych kardynałów, gdy postanowi zwołać konsystorz”.

Ta stara tradycja kreowania sekretarza konklawe kardynałem na najbliższym konsystorzu nie zawsze była przestrzegana w XX w. Po konklawe w sierpniu 1903 r. abp Raffael Merry del Val został mianowany kardynałem przez św. Piusa X na jego pierwszym konsystorzu w listopadzie tego samego roku. Jednak po konklawe w 1914 r. abp Tomasso Pio Boggiani musiał czekać na drugi konsystorz Benedykta XV, w grudniu 1916 r., by otrzymać kapelusz kardynalski. Podobnie było po konklawe w 1922 r. - ks. Luigi Sincero został kardynałem na drugim konsystorzu Piusa XI w maju 1923 r. (biskupem został dopiero sześć lat później)

Sekretarz konklawe z 1939 r. ks. prałat Vincenzo Santoro nigdy nie wszedł w skład kolegium kardynalskiego, gdyż zmarł trzy lata przed pierwszym konsystorzem Piusa XII, który odbył się dopiero w 1946 r. Z kolei bł. Jan XXIII kreował kardynałem ks. infułata Alberto Di Jorio na swym pierwszym konsystorzu w grudniu 1958 r., kilka tygodni po konklawe (sakrę biskupią przyjął w 1962 r.). Natomiast sekretarz konklawe z 1963 r. abp Francesco Carpino musiał poczekać na nominację kardynalską do 1967 r., czyli na drugi konsystorz Pawła VI.

Sekretarz dwóch konklawe z 1978 r. abp Ernesto Civardi został nagrodzony biretem kardynalskim podczas pierwszego konsystorza bł. Jana Pawła II w czerwcu 1979. Benedykt XVI natomiast wręczył oznaki godności kardynalskiej abp. Francesco Monterisiemu - sekretarzowi konklawe z 2005 r. - dopiero na swym trzecim konsystorzu w 2010 r.