110 tysięcy Józefów pod strzechy

Dają się zaprosić
Nie wszystko można jednak przeliczać na pieniądze. Powtarza to każdy ksiądz, z którym rozpoczyna się rozmowę na temat „kolędy”. – Ofiara wcale nie jest najważniejsza. Ja nigdy się nie obrażałem, kiedy nie otrzymałem koperty. Ważna jest moja obecność i możliwość spotkania z ludźmi – podkreśla ks. Bogusław Wolański z Wydziału Duszpasterskiego Legnickiej Kurii Biskupiej. To samo mówi ks. Marian Oleksy z par. pw. św. Jana Chrzciciela ze Zgorzelca. – Jeżeli ktoś nie ma pieniędzy, nie stać go na pomaganie parafii, my to rozumiemy. Jest jednak wiele rodzin, które nie angażują się w ciągu roku w finansowe sprawy parafii. Ofiara kolędowa jest więc ich sposobem wsparcia potrzeb wspólnoty. Ale i tak ciągle na pierwszym miejscu wizyty duszpasterskiej jest potrzeba poznania potrzeb każdej rodziny – mówi proboszcz ze Zgorzelca. We wspomnianym mieście przed 12 laty rozpoczął się pewien, wówczas kontrowersyjny, pomysł. Otóż postanowiono wówczas, że kapłani pójdą tylko do tych rodzin, które ich zaproszą… Było to pokłosie wspólnych rozmów między proboszczami zgorzeleckich parafii.

Postanowiono wówczas, że idąc tylko do zapraszających rodzin, łatwiej będzie zorganizować całą wizytę. – Do tamtej pory dzień przed wizytą na daną ulicę szli ministranci. Spisywali po kolei mieszkania, w których wyrażano chęć przyjęcia następnego dnia księdza. Ale jak już nazajutrz ruszaliśmy, okazywało się, że wiele rodzin jednak decydowało się nas przyjąć. I z 25 rodzin zaplanowanych na ten dzień robiło się ich nagle 35 do 40! A to bardzo dezorganizowało nasze wizyty – wspomina ks. Oleksy. Teraz jest inaczej. Już na dwa miesiące przed świętami Bożego Narodzenia można kupić wigilijne opłatki. Wraz z opłatkiem otrzymuje się karteczkę z zaproszeniem księdza. Jest więc dużo czasu, aby je wypełnić i oddać. Niemożliwe jest więc, aby normalnie praktykujący parafianin nie miał okazji zaprosić kapłana. – Na początku było wielkie zdziwienie i nawet oburzenie części parafian. Widzimy jednak, że ilość przyjmujących w ogólne się nie zmniejszyła. Po prostu usprawniliśmy kolędę. Każda rodzina wie, o której konkretnie godzinie u niej będziemy. Wiele osób zwalnia się z pracy na tę właśnie godzinę i cała rodzina czeka na kapłana – opowiada ks. Marian Oleksy.

Ofiara do wyboru
Zmiana organizacji odwiedzin duszpasterskich miała też wymiar formacyjny. Piękno kościoła zależy przecież również od stworzenia atmosfery współodpowiedzialności parafian za kościół. Jest to wielkie zadanie, zwłaszcza w roku duszpasterskim, którego hasłem jest „Kościół naszym domem”. Nie każdy ma czas i możliwość, aby uczestniczyć w życiu grup i stowarzyszeń religijnych. Dlatego zgorzeleccy proboszczowie zaczęli wskazywać konkretne zadania, w które wierni mogą się zaangażować. Wśród nich była np. możliwość pracy przy malowaniu czy budowie świątyń. Można też było oczywiście przekazać jakąś kwotę np. na zakup kwiatów do Bożego Grobu czy choinek na Boże Narodzenie. Ks. Jan Kułyna z par. pw. św. Jadwigi tłumaczył parafianom, że można zamówić Mszę święta również z okazji urodzin czy imienin, a nie tylko rocznicy śmierci. Pomocna w tym okazała się kartoteka parafialna, w której odnotowuje się urodziny poszczególnych osób.

Tuż przed wizytą duszpasterską kapłani podsumowują roczne zaangażowanie każdej rodziny. Taki „meldunek” wręczają poszczególnym rodzinom. Złośliwi nazwali to „wręczaniem pitów”. Okazuje się, że sumienne rozliczanie się z wydanych przez parafię pieniędzy na ambonie przynosi pożądane owoce. – Początkowo budziło to zdziwienie, lecz dzisiaj jest pewną normą. Ludzie traktują rozmowę o wydatkach i swoim zaangażowaniu jak każdą inną rozmowę. Zwłaszcza że ten temat absolutnie nie dominuje w czasie wizyty kapłana. A muszę powiedzieć, że część osób zaczęła się przez to interesować życiem parafii – zdradza Dorota Czajkowska ze Zgorzelca.