Wesołe Vánoce

O dziesiątej rano w poniedzia­łek ks. Marek Pawlica odbiera SMS-a z prośbą o spowiedź. – To zdarza się rzadko, ale często dostaję SMS-y i e-maile po kazaniach. I wcale nie zawsze są to pochwały czy po­dziękowania. Są też uwagi krytycz­ne, ale nie złośliwe – mówi ksiądz. Jego parafa liczy 2940 katolików, a mieszkańców 3300. W niedzielę, kiedy liczono uczestników, na Msze św. przyszło 1050 ludzi, czyli prawie 36 procent wiernych. To parafa pw. Wniebowzięcia NMP w Kobeřicach, diecezja ostrawsko-opawska, a dokładniej ten jej skrawek, który nazywany jest Hlučínsko, czyli Hulczyński Kraj.

Uroki i trudy życia na tej ziemi i portrety jej mieszkańców z początków wieku XX utrwalił w so­czystym stylu znany pisarz August Scholtis, pochodzący z Bolacic od­dalonych od Kobeřic o trzy kilome­try. O trudnych i najbardziej chyba skomplikowanych na Śląsku losach Kraju Hulczyńskiego wymownie świadczy kapliczka – pomnik tu­tejszych ofar I i II wojny światowej. A zwłaszcza długość listy ofiar i ich nazwiska brzmiące swojsko dla wszystkich czterech narodów, któ­re tu się mieszają. Czołg radziecki witający ze wzgórza wjeżdżających od strony Pietraszyna do Sudic też coś mówi.

Jak na Śląsku
– Tutaj, na Hlučínsku, ludzie do kościoła chodzą. Na mapie Czech jesteśmy ewenementem – mówi ks. Pawlica, który pochodzi z Kędzierzyna-Koźla, święcenia kapłańskie przyjął w roku 1989, a od roku 2000 pracuje za południową granicą i jest inkardynowany do diecezji ostrawsko-opawskiej. Początki były trudne. Polska i Czechy były już wolne od komunizmu, ale nie od barier wi­zowych i urzędniczych, które teraz, w Unii, nie istnieją. – Jako proboszcz – właściciel plebanii w Zatorze, ja, Marek Pawlica, musiałem np. wy­rażać zgodę na zamieszkanie Mar­ka Pawlicy na plebanii – śmieje się ksiądz. Od ponad 8 lat jest probosz­czem w Kobeřicach.