Jedną z form rekolekcji uzdrowienia wewnętrznego są warsztaty taneczne prowadzone przez Hélène. Anne Merlo wygłasza natomiast konferencje dotyczące takich zagadnień, jak odkrywanie swojej tożsamości, akceptacja swojego ciała, życie w Bożej obecności i, oczywiście, uwielbienie Boga przez taniec.
Członkowie Wspólnoty Błogosławieństw bywają także w Polsce. Miałam szczęście spotkać ich jakiś czas temu dzięki sesji rekolekcyjnej, którą poprowadzili Anne Merlo, Hélène oraz brat Aleksander, Polak mieszkający we Francji od pięciu lat. Sesja stanowiła jedną z form rekolekcji uzdrowienia wewnętrznego i odbywała się pod tytułem: „Uwielbienie Boga tańcem”. Mieszkający m.in. w Château Saint Luc członkowie Wspólnoty poruszali w głoszonych konferencjach takie treści, jak uwielbienie Boga przez taniec, życie w Bożej obecności, akceptacja ciała, odkrywanie swojej tożsamości.
Wspólnota Błogosławieństw
powstała w 1973 roku na południu Francji (dokładniejsze informacje znajdują się m.in. w książce Efraima „Deszcze jesienne”). Dwa młode małżeństwa - Efraim (prawdziwe nazwisko brata Efraima - Gérard Croissant) wraz z żoną Jo oraz ich przyjaciele - postanowiły założyć wspólnotę. Zamieszkali na probostwie protestanckim - Efraim był bowiem protestanckim pastorem - w miejscowości Vernoux-en-Vivarais. Powoli zaczęły do nich dołączać inne małżeństwa.
Z czasem doszło do przeobrażenia tej pierwszej wspólnoty we wspólnotę obecnie istniejącą, z wieloma domami w różnych częściach świata. W styczniu 2003 roku Wspólnota Błogosławieństw została zaaprobowana jako wspólnota na prawach papieskich, na razie na pięć lat.
Stopniowo wspólnota, do której dołączył m.in. brat Jo - ojciec Philippe Madre, zaczęła zbliżać się do katolicyzmu. Momentem przełomowym stało się przeobrażenie wewnętrzne brata Efraima, który odzyskał wiarę w obecność Jezusa w Najświętszym Sakramencie. Zaczyna po kryjomu chodzić na Mszę św.; w kościele ukrywa się za filarem. Następnie odkrywa Matkę Bożą, Kościół i Ojca Świętego. Wspólnota przechodzi na katolicyzm, pobłogosławiona przez jednego z biskupów we Francji, i obejmuje dom w Cordes - stary klasztor pokapucyński, w bardzo złym stanie, który stopniowo zostaje odrestaurowany.
Wspólnota gromadzi przedstawicieli różnych stanów - są kapłani, siostry zakonne, bracia zakonni, świeccy samotni, małżeństwa. Można się zastanawiać, jak możliwe jest pogodzenie formacji tak różnych osób. Otóż widać tu wyraźnie nowość, jaka pojawia się we współczesnym Kościele. Powstają wspólnoty, które jednoczą...
aktualna ocena | |
głosujących | |
Ocena |
bardzo słabe |
słabe |
średnie |
dobre |
super |
Archidiecezja katowicka rozpoczyna obchody 100 lat istnienia.
Po pierwsze: dla chrześcijan drogą do uzdrowienia z przemocy jest oddanie steru Jezusowi. Ale...
Wraz z zakorzenianiem się praktyki synodalności w Kościele w Polsce - nadziei będzie przybywać.