Szukany tag:
uporządkuj wyniki:
Od najnowszego do najstarszego | Od najstarszego do najnowszego »
Wyszukujesz w serwisie kosciol.wiara.pl
wyszukaj we wszystkich serwisach wiara.pl » | wybierz inny serwis »
Wygląd ciał po zmartwychwstaniu ciekawił już pierwszych chrześcijan.
Nauczanie Kościoła, mówiąc o sprawach ostatecznych, koncentruje się raczej na „przestrzeni duchowej”.
Komunia duchowa to sposób jednoczenia się z Chrystusem. Polega na wzbudzeniu pragnienia przyjęcia Ciała Pańskiego wówczas, gdy uczestnictwo w Komunii sakramentalnej nie jest możliwe.
Stanowisko na temat Eucharystii w Kościele katolickim i protestanckiej Wieczerzy Pańskiej wyraził Sobór Watykański II w Dekrecie o ekumenizmie „Unitatis redintegratio” (nr 22).
Chodzi o to, jakie jest znaczenie krzyża Chrystusa i Jego zmartwychwstania dla nas. Czy śmierć Jezusa była tylko jedną z wielu egzekucji, w której zginął niewinny człowiek, stając się ofiarą ludzkiej niesprawiedliwości? Czy krew przelana na krzyżu ma większy sens?
Gdyby w piątkowy wieczór do drzwi kancelarii parafialnej zapukała zapłakana narzeczona i stwierdziła, że godzinę wcześniej zakończyła się rodzinna dyskusja, w trakcie której zarówno narzeczony, z którym nazajutrz ma zawrzeć małżeństwo, jak i jego rodzice zażądali, by podpisała intercyzę, bez wahania poradziłbym jej pozostawienie sukni ślubnej na wieszaku, żeby poczekała na lepsze dni.
Clive Staples Lewis w książce „Problem cierpienia” z 1940 roku sformułował bardzo podobne pytania: „Po pierwsze, problem faktu: jak cierpią zwierzęta? Po drugie, problem początków: w jaki sposób choroby i cierpienia wkroczyły w świat zwierząt? Po trzecie, problem sprawiedliwości: jak można cierpienia zwierząt pogodzić z Bożą sprawiedliwością”.
Bardzo słusznie w pytaniu zostały rozróżnione dwa porządki. Pierwszy, związany z naukami przyrodniczymi, opiera się na danych empirycznych i pyta o procesy życiowe. Drugi natomiast, teologiczny, zajmuje się objawieniem, interpretuje dane zawarte w Piśmie Świętym i Tradycji Kościoła. Biolog bada i opisuje porządek świata materialnego, teolog zadaje natomiast pytania o początek i celowość, pochodzenie i sens ludzkiego życia.
Rzeczywiście niektórzy wierni twierdzą, że nadzwyczajni szafarze nie powinni udzielać Komunii, ponieważ nie przyjęli święceń kapłańskich.
Mówiąc o błogosławieństwie, mamy na myśli dwie rzeczywistości: działanie Boga i aktywność człowieka. W pierwszym przypadku odnosimy się do źródła wszelkiego błogosławieństwa, którym jest Bóg, w drugim natomiast mówimy o odpowiedzi człowieka.
Łucja miała dziesięć lat, Franciszek dziewięć, Hiacynta siedem. 13 maja przestraszeni ujrzeli na wzgórzu „przepiękną Panią”.