Przerost struktur nad duchem

Jest to organizacja, która skupia niemiecki laikat i jako taka często występuje z postulatem strukturalnych reform Kościoła, na przykład w postaci zniesienia celibatu czy demokratyzacji struktur kościelnych.

Przewodniczący ZdK, Alois Glück zwracając się do papieża powiedział, że spotkanie to jest wyrazem uznania Benedykta XVI dla „różnorodnego zaangażowania świeckich w Kościele i życiu społecznym Niemiec”.

Podziękował papieżowi za jego „jednoznaczne i niedwuznaczne stanowisko wobec strasznych nadużyć seksualnych” jakich dopuścili się członkowie Kościoła. Zwrócił uwagę, że ich ujawnienie doprowadziło w Niemczech do bardzo poważniej utraty zaufania wobec Kościoła, a wstrząs wywołany tymi skandalami doprowadził do wielu dyskusji, które w konsekwencji jeszcze bardziej wyobcowały Kościół i doprowadził do odejścia wielu wiernych. Jego zdaniem dzięki postawie papieża udało się ten proces powstrzymać. Podziękował także niemieckim biskupom za otwartość na dialog rozpoczęty oficjalnie w czerwcu br. podczas spotkania w Mannheim.

Alois Glück podkreślił, że „świeckim nie chodzi o powierzchowne przypasowywanie i modernizację Kościoła, lecz o wiele więcej, o głoszenie dzisiaj ludziom orędzia Jezusa”. „To nie znaczy, aby wszystko problematyzować, lecz przede wszystkim być gotowym również do zmiany samego siebie” – powiedział przewodniczący ZdK. Zwrócił uwagę na potrzebę „miłosiernego duszpasterstwa” i wskazał na negatywne konsekwencje dla Kościoła związane z brakiem kapłanów, czego konsekwencją jest łączenie parafii, a to odbija się m.in. negatywnie na wielu społecznych inicjatywach Kościoła. „Dlatego tak ważna jest współpraca i podział pracy między kapłanami i świeckimi” – powiedział przewodniczący ZdK.

Zwracając się do kierownictwa tej organizacji, Papież dokonał surowej oceny niemieckiego społeczeństwa. Aby uświadomić prawdziwe problemy współczesnych Niemców, Benedykt XVI zachęcił swych słuchaczy do swoistej gry myślowej, odwołując się do tak zwanych programów exposure. Polegają one na tym, że liderzy polityczni, gospodarczy czy religijni, udają się na pewien czas do krajów rozwijających się i tam żyją wraz z ubogimi, w ich codziennym środowisku, aby nauczyć się postrzegać świat ich oczyma.