Archidiecezja Wiedeńska ani nie potwierdziła ani nie zaprzeczyła tym doniesieniom medialnym. Odpowiadając na pytanie austriackiej agencji katolickiej Kathpress 15 października wieczorem rzecznik archidiecezji wskazał, że decyzja papieża Leona XIV może zostać upubliczniona lub skomentowana dopiero po oficjalnym ogłoszeniu przez Watykan. Wcześniej, powołując się na źródła rządowe, Austriacka Agencja Prasowa APA informowała, że jeszcze nie wypowiedziała się także Rada Ministrów i ma to zrobić po konsultacjach w czwartek. O tym, że ks. Grünwidl został mianowany nowym arcybiskupem Wiednia poinformowała m.in. gazeta „Die Presse”. Według ukazującej się w Wiedniu bezpłatnej gazety „Heute”, decyzja papieża została osobiście przekazana Ministerstwu Spraw Zagranicznych przez nuncjusza apostolskiego w Austrii, arcybiskupa Pedro Lopeza.

Ks. Grünwidl kieruje tymczasowo archidiecezją wiedeńską od 22 stycznia, kiedy papież Franciszek (2013-2025) przyjął rezygnację kard. Schönborna, dokładnie w dniu jego 80. urodzin. Jednocześnie do czasu nominacji nowego arcybiskupa Wiednia  papież mianował administratorem apostolskim ks. Grünwidla.  

W nominację biskupa diecezjalnego w Austrii jest również zaangażowany rząd. Zgodnie z Konkordatem (art. IV, paragraf 2), obowiązuje w tym kraju tzw. „klauzula polityczna”. Na jej podstawie Stolica Apostolska przed mianowaniem arcybiskupa lub biskupa zobowiązała się do przekazania nazwiska kandydata rządowi federalnemu. Rząd może sprzeciwić się nominacji z „powodów o charakterze ogólnopolitycznym”. W przypadku takiego sprzeciwu obie strony są zobowiązane do osiągnięcia porozumienia. Jeśli to się nie powiedzie, papież może przeforsować swój wybór. Jeśli rząd nie wyrazi sprzeciwu, nominacja zostanie następnie opublikowana przez Watykan.

W styczniu papież mianował administratorem apostolskim Wiednia ks. Josefa Grünwidla, który jeszcze rok temu był mało znany poza granicami diecezji. 62-letni kapłan nie lubił stawiać się w centrum uwagi, to nigdy nie było w stylu, podkreśliła agencja „Kathpress”. Zwróciła uwagę, że dzięki swojej pracy duszpasterskiej, przez dziesięciolecia dowiódł swojej wartości, przekonując nie tylko archidiecezję, ale także jej arcybiskupa: kard. Schönborn mianował go kiedyś sekretarzem, a później wikariuszem biskupim – a następnie prawdopodobnie zarekomendował go Watykanowi na urząd administratora apostolskiego. Z tego tymczasowego zadania pełnionego od kilku miesięcy kapłan wywiązuje się wspaniale, co w oczach kościelnych przełożonych zakwalifikowało go do pełnienia wyższych rangą obowiązków.

Josef Grünwidl urodził się 31 stycznia 1963 roku w Hollabrunn i dorastał w pobliskim Wullersdorfie, niedaleko benedyktyńskiego klasztoru Maria Roggendorf. Po ukończeniu Wyższego Gimnazjum  w Hollabrunn, w 1981 roku wstąpił do seminarium duchownego w Wiedniu i studiował teologię na Uniwersytecie Wiedeńskim. Jednocześnie studiował grę na organach w Uniwersytecie Muzyki i Sztuk Scenicznych. Podczas rocznych studiów w Würzburgu podjął decyzję: „Muzyka pozostanie moim hobby, ale zostanie księdzem będzie moim zawodem”. W 1987 roku przyjął święcenia diakonatu z rąk biskupa pomocniczego Helmuta Krätzla, a następnie święcenia kapłańskie z rąk kardynała Franza Königa w 1988 r.

Pracę duszpasterską rozpoczął jako kapelan w kościele św. Jana Nepomucena (od 1988 roku), następnie jako wikariusza w parafii katedralnej Wiener Neustadt (1991) oraz jako diecezjalny duszpasterz młodzieży (1993). W latach 1995-1998 był sekretarzem nowo mianowanego wówczas arcybiskupa Christopha Schönborna. Następnie ks. Grünwidl spędził wiele lat jako proboszcz w kilku parafiach w południowej Dolnej Austrii, w tym w Kirchberg am Wechsel, Feistritz, St. Corona i Trattenbach. W 2007 roku został dziekanem, a od 2014 roku proboszczem w Perchtoldsdorf. W 2016 roku został wybrany przewodniczącym wykonawczym wiedeńskiej Rady Kapłańskiej, w 2023 roku został mianowany wikariuszem biskupim dla Wikariatu Południowego, a w 2024 roku -  honorowym kanonikiem katedry św. Szczepana.

VATICANNEWS.VA DODANE 16.10.2025

Wdowy konsekrowane – cichy filar Kościoła

Choć nie noszą zakonnych habitów i nie żyją za klauzurą, ich życie wypełnione jest modlitwą, służbą i duchową głębią. Wdowy konsekrowane – bo o nich mowa – uczestniczyły w Jubileuszu życia konsekrowanego w Rzymie, dzieląc się świadectwem wiary i głębokim doświadczeniem Kościoła. Jak mówi jedna z nich: „nie jesteśmy zakonnicami, ale żyjemy dla Boga i w Bogu”. »

więcej »