Kolejny etap wyniesienia na ołtarze ks. Aleksandra Zienkiewicza „Wujka”

Proces wyniesienia na ołtarze wrocławskiego duszpasterza akademickiego wkroczył w etap rzymski. Grupa zaangażowanych osób z relatorem i postulatorem na czele, przygotowała dokument procesowy Positio, korzystając z materiałów przygotowanych na etapie diecezjalnym.

Osobami zaangażowanymi w te przygotowania byli: karmelita o. Szczepan T. Praśkiewicz (relator), ks. bp Sławomir Oder (postulator), ks. Andrzej Dziełak (wicepostulator) oraz Jadwiga Wartalska i Joanna Lubieniecka (współpracownice).

Trzy ostatnie osoby, jako przedstawiciele archidiecezji wrocławskiej, udały się z Wrocławia do Rzymu. Uczestniczyły we Mszy świętej przy grobie św. Jana Pawła II w Bazylice Świętego Piotra, a następnie w audiencji generalnej papieża Franciszka na placu św. Piotra. Później udały się do Dykasterii Spraw Kanonizacyjnych, by złożyć dokument. Zazwyczaj dzieje się to w sekretariacie dykasterii, jednak tym razem okoliczności okazały się wyjątkowe.

Wrocławian przyjął i ugościł sam prefekt dykasterii kard. Marcello Semeraro. 

- Był to ważny urzędowy akt w procesie beatyfikacyjnym Sługi Bożego, ale dla nas – jego wychowanków to również spełnienie pragnienia, by nauczanie i świadectwo życia naszego świątobliwego Wychowawcy dotarło do jak największej liczby osób, by nadal kształtowało nowe pokolenia – mówi Joanna Lubieniecka.

Podczas pobytu w Wiecznym Mieście przedstawiciele archidiecezji modlili się z wdzięcznością za rodzinę Sługi Bożego ks. Zienkiewicza, za kapłanów formowanych we wrocławskim seminarium w czasach rektorstwa ks. Zienkiewicza (1953-1958), za żyjących i zmarłych jego współpracowników w duszpasterstwie akademickim, za wspólnotę wychowanków tego duszpasterstwa”, za wszystkich zaangażowanych w proces beatyfikacyjny, w tym żyjących i nieżyjących pasterzy wrocławskiego Kościoła.

- Złożenie dokumentu na ręce kardynała było wielkim wyróżnieniem i nobilitacją. Na pewno mocno to przeżyliśmy. Wiemy, że w Rzymie naprawdę ta kolejka kandydatów na ołtarze jest długa. Niektóre procesy ciągną się dziesiątki lat. Ale ja powtarzam, że jeżeli to Panu Bogu się podoba, wszystko w sprawie naszego „Wujka” będzie toczyło się swoim dobrym trybem – uważa Jadwiga Wartalska.

Ks. Andrzej Dziełak, wicepostulator również nie przesądza, kiedy dojdzie do beatyfikacji ks. Zienkiewicza. Nikt nie wie, ile może potrwać proces. Na szczeblu rzymskim rozpoczyna się ważna analiza zebranych dokumentów.

– Dwa zespoły, najpierw cenzorów, potem biskupów i kardynałów orzekną, czy ks. Zienkiewicz cnoty opisane w dokumentach wypełniał w stopniu heroicznym. Jeśli tak, wówczas papież Franciszek wyda dekret o heroiczności cnót, a wtedy biskup miejsca rozpocznie proces uznania cudu za przyczyną Sługi Bożego. Warto modlić się już za wstawiennictwem Sługi Bożego ks. Zienkiewicza o cud, nadzwyczajne uzdrowienie, które zostanie udokumentowane – zachęca ksiądz wicepostulator.

Współpracowniczki, a jednocześnie wychowankowie ks. Zienkiewicza zaznaczają, że bardzo ważne jest, aby postawa i życie Sługi Bożego inspirowało współczesnych kapłanów, szczególnie w archidiecezji wrocławskiej. 

Proces wyniesienia na ołtarze ks. Aleksandra Zienkiewicza rozpoczął się w 2010 roku pierwszą sesją publiczną na szczeblu diecezjalnym. W listopadzie 2019 – zgodnie z wymogami procedury procesowej – odbyła się ekshumacja ks. Aleksandra Zienkiewicza i przeniesienie doczesnych szczątków Sługi Bożego z cmentarza św. Wawrzyńca do kościoła św. Piotra i Pawła we Wrocławiu. Poświęcenie sarkofagu, w którym zostały złożone doczesne szczątki ks. A. Zienkiewicza, miało miejsce podczas uroczystej liturgii Mszy świętej 27 listopada 2019 r.

18 lutego 2021 Stolica Apostolska wydała „Dekret o ważności dochodzenia na szczeblu diecezjalnym”.

Ks. prał. Aleksander Zienkiewicz urodził się w 1910 roku na Wileńszczyźnie. W 1931 r. został przyjęty do Wyższego Seminarium Duchownego im. św. Tomasza z Akwinu w Pińsku. Święcenia kapłańskie przyjął z rąk ówczesnego ordynariusza diecezji pińskiej, bpa Kazimierza Bukraby, 3 kwietnia 1938 r. w katedrze pińskiej. Pracował w Nowogródku, gdzie zasłynął jako utalentowany kaznodzieja młodzieżowy. W czasie II wojny światowej wykazywał się niezłomną postawą, cudem uszedł gestapowcom. Po ustaniu działań wojennych ks. Zienkiewicz, tak jak miejscowa ludność Kresów Wschodnich, przeniósł się ze względu na zmianę granic ojczyzny na Ziemie Zachodnie. Pracował na Dolnym Śląsku, głównie we Wrocławiu. Należy do najwybitniejszych kapłanów-społeczników, intelektualistów i wychowawców archidiecezji wrocławskiej na przestrzeni jej dotychczasowych dziejów. Po roku 1945 wpisał się w historię Kościoła wrocławskiego jako najbardziej ceniony duszpasterz młodzieży akademickiej i katolickiej inteligencji oraz organizator ośrodków duszpasterstwa młodzieży zarówno we Wrocławiu, gdzie za jego kadencji powstało ich kilkanaście, jak i na terenie archidiecezji wrocławskiej – w Legnicy, Jeleniej Górze, Wałbrzychu i Świdnicy. Urzędował przy ul. Katedralnej 4 we Wrocławiu, pod „Czwórką” na pierwszym piętrze do 1994 r., służąc młodzieży „na nieustannym dyżurze”.