Książka o. prof. Jarosława Różańskiego „Republika Federalna Ambazonii. Poszukiwanie tożsamości kulturowej i politycznej angielskojęzycznych mieszkańców Kamerunu” została uznana przez VII Kongres Afrykanistów w Polsce za najlepszą pracę naukową wydaną w 2023 roku. Kongres organizowany przez Jagiellońskie Centrum Badań Afrykanistycznych oraz Polskie Towarzystwo Afrykanistyczne, odbył się na Uniwersytecie Jagiellońskim w dniach 23-25 maja.
Federalna Republika Ambazonii to samozwańcze państwo, nieuznawane międzynarodowo, znajdujące się w Afryce Zachodniej, formalnie część Kamerunu.
O. Różański zauważa w książce, że masowe protesty i strajki w 2016 r. w dzisiejszym Kamerunie Zachodnim przypomniały światu o zadawnionym tzw. problemie anglofońskim. Bardzo szybko przerodziły się one w konflikt zbrojny, który pogrążył Kamerun w najgorszym kryzysie humanitarnym od czasu uzyskania niepodległości. Zginęło w nim ok. 6000 osób, a ponad 500 000 zostało przymusowo przesiedlonych czy też przemieszczonych.
Książka stara się pokazać powstawanie nowego państwa/narodu politycznego w tej części Afryki w oparciu o kolonialne dziedzictwo kulturowe. "Powszechnie bowiem uważa się, że korzenie problemu anglofońskiego sięgają podziału dawnego niemieckiego protektoratu Kamerunu na brytyjskie i francuskie terytoria mandatowe i powiernicze. A trzeba sięgnąć jeszcze dalej, do niezwykle istotnego okresu poprzedzającego kolonizację niemiecką. Tam można poszukiwać zaczątków tworzenia się tożsamości zbiorowej kameruńskich Anglofonow" - pisze o. prof. Różański. Jak dodaje, "odrębne kolonialne formacje państwowe oraz rozwój różnic językowych i spuścizny kulturowej położyły przestrzenne i historyczne podwaliny pod budowę tożsamości anglofońskiej i frankofońskiej".
O. Jarosław Różański OMI urodził się w 1961 r. w Biłgoraju. Jest prezbiterem Zgromadzenia Misjonarzy Oblatów Maryi Niepokalanej, misjologiem i religioznawcą.
Studia seminaryjne odbył w Wyższym Seminarium Duchownym Misjonarzy Oblatów Maryi Niepokalanej w Obrze k. Wolsztyna (1981-1987). W 1991 ukończył filologię polską na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Lata 1991-1993 spędził w północnym Kamerunie. Na przełomie roku 1995-1996 zapoznawał się z misjami na wschodnim wybrzeżu Madagaskaru. Owocem tych pobytów były publikacje książkowe.
W 1996 r. ukończył misjologię w Akademii Teologii Katolickiej (obecnie Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego) w Warszawie. W 1998 r. obronił na ATK w Warszawie pracę doktorską. W 2004 r. habilitował się w UKSW w Warszawie. W 2006 r. otrzymał tytuł prof. UKSW, a w 2014 tytuł profesora zwyczajnego.
Od 1987 r. jest członkiem redakcji i publicystą „Misyjnych Dróg”. Od października 1999 r. pracuje na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie. W latach 2005-2008 pełnił funkcję prodziekana Wydziału Teologicznego UKSW oraz kierownika Sekcji Teologii Ogólnej, w latach 2001-2008 był członkiem oblackiego Europejskiego Biura Konferencji Misyjnej (Conférence Européenne de la Mission), od 1998 r. członkiem Komitetu Episkopatu Polski ds. Dialogu z Religiami Pozachrześcijańskimi, należy do Polskiego Towarzystwa Afrykanistycznego.
W swoim dorobku ma kilkadziesiąt książek naukowych, kilkaset artykułów naukowych oraz liczne publikacje popularyzujące. Wypromował kilkudziesięciu doktorów nauk teologicznych o specjalnościach z: misjologii, teologii religii oraz teologii środków społecznego przekazu.
Jest organizatorem i współorganizatorem wielu konferencji i sympozjów naukowych, także międzynarodowych.
Franciszek zrezygnował z publikacji adhortacji posynodalnej.
Jako dewizę biskupiego posługiwania przyjął słowa „Ex hominibus, pro hominibus” (Z ludu i dla ludu).