„Z wiarą wyznaję i kłaniam się Tobie, Ojcze i Synu i Duchu Święty, Naturo niestworzona i nieśmiertelna” – tak otwiera się pierwsza z serii 24 specjalnych modlitw Nersesa Šnorhaliego zwanego Wdzięcznym, wspólnego świętego Apostolskiego Kościoła Ormiańskiego oraz Kościoła katolickiego.
„Z wiarą wyznaję i kłaniam się Tobie, Ojcze i Synu i Duchu Święty, Naturo niestworzona i nieśmiertelna” – tak otwiera się pierwsza z serii 24 specjalnych modlitw Nersesa Šnorhaliego zwanego Wdzięcznym, wspólnego świętego Apostolskiego Kościoła Ormiańskiego oraz Kościoła katolickiego.
Te 24 teksty napisane przez patriarchę Ormian zaczęły być bardziej popularne, gdy w 1823 r. opublikowano ich edycję równocześnie w 24 językach – tyle, ile jest samych modlitw. Od tamtego czasu jednak stopniowo poszerzano ilość tłumaczeń. Obecnie wychodzące wydanie książki zawiera ich w sobie aż o 12 więcej niż poprzednie. To przekłady na niektóre języki europejskie, jak albański, białoruski, kataloński, czeski, chorwacki, współczesny grecki, słoweński czy ukraiński, ale też na azjatyckie – japoński, indonezyjski, południowokoreański, tagalog – i na dwa afrykańskie: ewe oraz kirundi.
Św. Nerses Šnorhali uważany jest za jednego z czołowych liryków ormiańskiej literatury. Jego tekstów do dziś używa się w liturgii niedzielnej jego Kościoła. Mechitaryści to z kolei ormiańskokatolicki zakon mniszy o charyzmacie opartym na regule św. Benedykta z Nursji.
Franciszek zrezygnował z publikacji adhortacji posynodalnej.
Jako dewizę biskupiego posługiwania przyjął słowa „Ex hominibus, pro hominibus” (Z ludu i dla ludu).