Benedykt XVI o Triduum Paschalnym

Oto polski tekst nauczania papieskiego:

Drodzy bracia i siostry,

Tak oto dotarliśmy do samego serca Wielkiego Tygodnia, który jest wypełnieniem drogi Wielkiego Postu. Jutro wkroczymy w Triduum Paschalne – trzy święte dni, w czasie których Kościół wspomina tajemnice męki, śmierci i zmartwychwstania Jezusa. Syn Boży, który będąc posłuszny Ojcu, stał się człowiekiem i upodobnił się do nas we wszystkim, oprócz grzechu (por. Hbr 4,15), zgodził się wypełnić do końca Jego wolę – wolę podjęcia z miłości do nas męki i krzyża, by nas uczynić uczestnikami swego zmartwychwstania, abyśmy w Nim i dla Niego mogli żyć na wieki, w pocieszeniu i pokoju. Dlatego zachęcam was do przyjęcia tej tajemnicy zbawienia, do intensywnego udziału w Triduum Paschalnym, będącego jądrem całego roku liturgicznego i czasem wyjątkowej łaski dla każdego chrześcijanina. Zapraszam was do znalezienia w tym okresie czasu na skupienie i modlitwę, aby w ten sposób móc czerpać głębiej z tego źródła łaski. W tej perspektywie zbliżających się Świąt każdy chrześcijanin jest wezwany do celebracji sakramentu pojednania, który jest czasem szczególnego przylgnięcia do śmierci i zmartwychwstania Chrystusa, aby móc owocniej uczestniczyć w świętej Passze.

Wielki Czwartek jest dniem, w którym wspominamy ustanowienie Eucharystii i kapłaństwa sakramentalnego. Rano każda wspólnota diecezjalna, zgromadzona w kościele katedralnym wokół biskupa, sprawuje Mszę krzyżma, podczas której święci się święte krzyżmo – olej katechumenów i olej chorych. Począwszy od Triduum Paschalnego przez cały rok liturgiczny oleje te będą używane w czasie udzielania sakramentów chrztu, bierzmowania, święceń kapłańskich i biskupich oraz namaszczenia chorych. Uwidacznia się tu w sposób namacalny, jak to zbawienie, przekazywane przez znaki sakramentalne, wypływa właśnie z paschalnej tajemnicy Chrystusa. Zostaliśmy bowiem odkupienia przez Jego śmierć i zmartwychwstanie a za pośrednictwem sakramentów czerpiemy z tego samego zbawczego źródła. Podczas Mszy Krzyżma następuje również odnowienie przyrzeczeń kapłańskich. Na całym świecie każdy kapłan ponawia zobowiązania, jakie przyjął w dniu święceń, aby całkowicie poświęcić się Chrystusowi w sprawowaniu świętego urzędu w służbie braciom. Towarzyszmy naszym kapłanom swoją modlitwą.

Po południu w Wielki Czwartek, wraz ze wspomnieniem Ostatniej Wieczerzy, w czasie której Jezus ustanowił pamiątkę swojej Paschy, doprowadzając do wypełnienia paschalnego rytuału hebrajskiego, rozpoczyna się właściwe Triduum Paschalne. Zgodnie z tradycją każda rodzina żydowska, zgromadzona wokół stołu w święto Paschy, spożywa pieczonego baranka, wspominając w ten sposób wyzwolenie Izraelitów z niewoli egipskiej. I tak oto w Wieczerniku Jezus – prawdziwy Baranek paschalny – świadom zbliżającej się śmierci, składa w ofierze samego siebie dla naszego zbawienia. Wypowiadając słowa błogosławieństwa nad chlebem i winem, uprzedza On ofiarę krzyża i wyraża zamiar, aby Jego obecność została w taki właśnie sposób uwieczniona przez uczniów. Pod postaciami chleba i wina staje się On rzeczywiście obecny w swoim Ciele, które nam daje i w swojej przelanej Krwi. W czasie Ostatniej Wieczerzy ustanawia On Apostołów szafarzami tego sakramentu zbawienia. Jezus obmywa im nogi (por. J 13,1-25), wzywając ich, aby okazywali sobie wzajemną miłość, tak jak On ich umiłował, oddając za nich swoje życie. Powtarzając ten gest w czasie liturgii również my jesteśmy wezwani do dawania czynnego świadectwa o miłości naszego Odkupiciela.