Papież do artystów: oby sztuka wróciła do piękna

„Jest to przyjaźń naturalna, ponieważ artysta na serio podchodzi do nieprzebranej głębii istnienia, życia i świata, nawet w jego sprzecznościach i tragicznych aspektach. Istnieje niebezpieczeństwo, że ta głębia stanie się niewidoczna dla spojrzenia wyspecjalizowanej wiedzy, która odpowiada na doraźne potrzeby, ale ma trudności z postrzeganiem życia jako wieloaspektowej rzeczywistości. Artysta przypomina nam wszystkim, że wymiar, w którym się poruszamy, nawet jeśli nie jesteśmy tego świadomi, jest wymiarem Ducha. Wasza sztuka jest jak żagiel, który jest wypełniony Duchem i popycha nas na przód. Przyjaźń Kościoła ze sztuką jest więc czymś naturalnym. Ale jest to także przyjaźń szczególna, zwłaszcza jeśli pomyślimy o wielu etapach w historii, które przebyliśmy wspólnie, a które należą do dziedzictwa wszystkich, zarówno wierzących, jak i niewierzących.“

„Kreatywność artysty wydaje się zatem uczestniczyć w twórczej pasji Boga. Tej pasji, z jaką Bóg stwarzał. Jesteście sprzymierzeńcami Bożego marzenia! Jesteście oczami, które patrzą i które marzą. Nie wystarczy tylko patrzeć, trzeba także marzyć. Pewien latynoamerykański pisarz powiedział, że my, ludzie, mamy dwoje oczu: jedno do patrzenia na to, co widzimy, a drugie do patrzenia na to, o czym marzymy. A kiedy ktoś nie ma tych dwojga oczu lub ma tylko jedno lub drugie, to czegoś mu brakuje. Zobaczyć to, o czym marzymy... Kreatywność artysty... Nie wystarczy tylko patrzeć, musimy marzyć. My, istoty ludzkie, tęsknimy za nowym światem, którego nie zobaczymy w pełni naszymi oczami, ale tęsknimy za nim, szukamy go, marzymy o nim.“

„To piękno nie przyciąga, ponieważ jest to piękno, które rodzi się martwe. Nie ma w nim życia, nie przyciąga. To fałszywe piękno, piękno kosmetyczne, makijaż, który ukrywa zamiast odsłaniać. Ukrywa zamiast odsłaniać. Po włosku mówimy „trucco”, ponieważ ma to w sobie coś z oszustwa. Wy trzymacie się z dala od takiego piękna, wasza sztuka chce działać jako krytyczne sumienie społeczeństwa, zdejmując zasłonę z oczywistości. Chcecie pokazać to, co skłania do myślenia, do czujności, co ujawnia rzeczywistość nawet w jej sprzecznościach, w jej aspektach, które wygodniej jest ukryć. Podobnie jak biblijni prorocy, konfrontujecie nas z rzeczami, które czasami nas niepokoją, krytykując dzisiejsze fałszywe mity, nowych idoli, banalne dyskursy, pułapki konsumpcji, podstępy władzy.“