Życiowe pułapki

Pierwsza niedziela Wielkiego Postu. Dobra Nowina prowadzi nas szlakiem Jezusa na pustynię. Tu nic nie dzieje się przypadkowo czy spontanicznie. Sekwencja następujących po sobie wydarzeń wskazuje na ciąg dalszy rajskiego kuszenia... Kusiciel pozostał ten sam – inteligentny, osobowy, ale żądny władzy i zwycięstwa. Tym razem trafił na boskiego Przeciwnika, który wystąpił wobec niego z orężem Bożego słowa. I tym samym pokazał kierunek duchowego zmagania, walki na śmierć i życie. Stawka dotyczyła bowiem życia wiecznego, a nie tylko chwilowego zadowolenia czy tymczasowej ulgi.

Chantal Delson w Eseju o człowieku późnej nowoczesności (Kraków 2003, s. 149-150) zauważa: „Ciało – zdrowie, seks, estetyka, ubrania, sport – stały się przedmiotem nieustannej troski i niemal wyłącznym zainteresowaniem człowieka. Całe społeczeństwa z powagą zajmują się tym, co obywatel je, czym oddycha i oceniają fizyczne ryzyko. Nie martwią się zaś o to, że masy ludzkie codzienne trawią masę głupstw, albo poddają się telewizyjnej perwersji. Zachęca się ludzi do zwielokrotnionej troski o zaspokojenie własnych wymagań. Troska o duszę stała się obecnie podejrzana i niezrozumiała”. Jakże aktualne.

Ewangelia przypomina: „Nie samym chlebem żyje człowiek, ale każdym słowem, które pochodzi z ust Bożych” (Mt 4,4). A wokół nas widać zdecydowane przeakcentowanie troski o doczesność, która na tyle zajmuje umysł i serce, że brakuje w nim zainteresowania sprawami ducha. A że natura nie znosi pustki, to chyba nikomu tego udowadniać nie trzeba. Amerykański trapista Thomas Merton, analizując dusze współczesnego człowieka stwierdza: „Cały mechanizm współczesnego życia jest nastawiony na ucieczkę od Boga i od ducha w pustkę i rozstrój nerwowy. (...) Zewnętrzny pośpiech i niepokój są więc wrogami życia duchowego” (Nikt nie jest samotną wyspą, Kraków 1983, s. 138).

Wielki Post to okazja do zrzucenia masek aktorstwa i gwiazdorstwa oraz szansa dla „nawróconego serca”. To „czas stosowny, by powrócić do tego, co najważniejsze i wyzbyć się tego, co nas obciąża, aby pojednać się z Bogiem i na nowo rozpalić ogień Ducha Świętego, który mieszka ukryty pośród popiołów naszego kruchego człowieczeństwa” (@Pontifex_pl, 23.02.2023). Wszystko to z pomocą słowa Bożego, jako przewodnika, oraz wytrwałego podążania za Tym, który „nie męczy się przebaczaniem”, bo „do końca nas umiłował”. Wielkopostny czas pokuty, postu, wyrzeczeń i modlitwy ma również przygotować nasze serca na owocne przeżycie radosnych świąt Zmartwychwstania Pańskiego.