O Frankenstein, o Frankenstein!

Państwo wybaczą tę tytułową przeróbkę słynnej kolędy „O Tannenbaum”, którą Amerykanie śpiewają jako "O Christmas Tree", a która ponoć jest tak naprawdę dawną, śląską pieśnią ludową (serce regionalisty rośnie).

Gorzej, gdy regionalista wybierze się na zakupy i zahaczy wzrokiem o wystawy tego, czy innego outletu, na których już nic tylko świąteczne dziadki do orzechów. Małe, duże, tradycyjne, odjechane... Z tych ostatnich moją szczególną uwagę zwrócił właśnie ten nieszczęsny Frankenstein.

Pewnie bardziej wystawiony pod Halloween, ale jednak dziadek. Do orzechów. Świątecznych. A że zielony, to nie wiem. Może w domyśle trza go postawić zamiast choinki, a u jego stóp poukładać tegoroczne prezenty? Np. równie „potworne” Labubu.

Czasy się zmieniają, a mody i trendy, to już w ogóle pełen odjazd - też się Państwu reklamuje ten kalendarz adwentowy z figurkami heavymetalowych rockmanów, w tym kilku malowanych satanistów?

Heh, w zeszłym roku święta „zrobił mi” klip, w którym przybieżeli do Betlejem Beatlesi. Ej-ajowi. Bo jest taki dziwny projekt zwany aiBeatles, którego twórcy zapewniają, że w sumie to wszystkie te nowe, ej-ajowe piosenki czwórki z Liverpoolu nagrywają sami. Teksty, melodie, sesje studyjnie – to ponoć wszystko ludzkie „wykony”. I dopiero na końcu zmienia się tylko same głosy na bardziej beatlesowskie.

Taka tam zabawa. Imitacja. Raz lepiej udająca autentycznych Beatlesów, raz gorzej. Ale chyba symboliczna. Bo tak to właśnie z tym świętowaniem Świąt wygląda. Każdy chce na nich cos ugrać. Każdy czym błysnąć. Coś zarobić. Ale żeby tak jakaś głębsza myśl się za tym kryła (o duchowości już w ogóle nie wspominam), to zapomnij.

A jednak nie możemy. Nie wolno nam. Więc, jak to kilka lat temu apelował papież Franciszek: „powróćmy do Betlejem, powróćmy do źródeł: do istoty wiary, do pierwszej miłości, do adoracji i miłosierdzia”.

Spróbujmy coś głębiej, na Boga. Bo przecież ten plastik, kicz a ostatnio także tzw. ej-ajowy slop, który nas otacza, to nie może być wszystko.