Po zakończeniu I wojny światowej także Stolica Apostolska stanęła przed wyzwaniem dostosowania granic jednostek kościelnych do nowych realiów. Dotyczyło to m.in. obszaru Górnego Śląska i Śląska Cieszyńskiego, będących częścią diecezji wrocławskiej.
Sprawdzonym sposobem Stolicy Apostolskiej na tymczasowe uregulowanie sporów terytorialnych, które miały swoje przełożenie na organizację kościelną, było tworzenie tzw. administracji apostolskich, wyjętych z zarządu miejscowego biskupa i podporządkowanych Stolicy Apostolskiej; względnie wikariatów generalnych lub wolnych prałatur. Takie rozwiązanie zastosowano także wobec Górnego Śląska, którego podział nastąpił ostatecznie decyzją Konferencji Ambasadorów z 20 października 1921 r. Wcześniej zapadły decyzje dotyczące podziału Śląska Cieszyńskiego.
Tekst pochodzi z dodatku "Mocny fundament" dostępnego z wydaniem 43/2022 "Gościa Niedzielnego".
To dla nas sygnał, że cenisz rzetelne dziennikarstwo jakościowe. Czytaj, oglądaj i słuchaj nas bez ograniczeń.
aktualna ocena | |
głosujących | |
Ocena |
bardzo słabe |
słabe |
średnie |
dobre |
super |
Franciszek zrezygnował z publikacji adhortacji posynodalnej.
Jako dewizę biskupiego posługiwania przyjął słowa „Ex hominibus, pro hominibus” (Z ludu i dla ludu).