Wiara sięgająca Nieba

Tajemnica Wniebowzięcia, celebrowana przez Kościół 15 sierpnia, jest zaproszeniem do odkrywania obecności Tej, która ukazuje miłosierdzie Boga trwające „z pokolenia na pokolenie nad tymi, którzy się Go boją”. Liczne drogi i dróżki prowadzą do sanktuariów, z których najważniejsze miejsce w polskiej pobożności ludowej zajmuje Jasna Góra. Do duchowej stolicy pielgrzymują wierni – jak przypomniał papież Franciszek pozdrawiając Polaków 11 sierpnia br. – „aby oddać cześć i zawierzać siebie Matce Bożej”. Tak obśmiewana przed „mędrców współczesności” pobożność ludowa, uważana za prymitywną i nieracjonalną, nazywa dzisiejszy obchód liturgiczny świętem Matki Bożej Zielnej lub Matką Bożą Zielną. „Dyrektorium o pobożności ludowej i liturgii. Zasady i wskazania” (2001) przypomina: „Święto liturgiczne ma odniesienie do historii zbawienia i celebruje odpowiedni aspekt związku Dziewicy Maryi z misterium Chrystusa” (nr 187).

Nazwa odnosząca się do Matki Bożej Zielnej nawiązuje do apokryfów, czyli pobożnych opowieści pozakanonicznych, które w prosty sposób przestawiają prawdy wiary. Jeden z nich opowiada o śmierci i wniebowzięciu Matki Bożej. Gdy Maryja zmarła, apostołowie złożyli Jej ciało w trumnie. Ale musieli poczekać, ponieważ św. Tomasz spóźnił się. Gdy już dotarł, chciał zobaczyć ciało Matki Pana. Po otwarciu trumny okazało się, że są w niej piękne, pachnące lilie, inne kwiaty oraz zioła.

Nazwa Matki Bożej Zielnej posiada też związek z porami roku. Połowa sierpnia to czas zbiorów, pierwszych dożynek. Dlatego w tym dniu święci się płody ziemi, zwłaszcza bukiety kwiatów, zbóż, ziół, owoce i warzywa oraz maryjną różę. Wśród ziół znajdują się w bukiecie zwłaszcza lecznicze, jak piołun, dziurawiec, macierzanka, krwawnik i babka, ale też roślinę zwaną trzewiczki Matki Boskiej. Według starej tradycji bukiet na Matki Bożej Zielnej powinien składać się z 7 lub 77 ziół, zbóż i kwiatów, bo siódemka według symboliki biblijnej symbolizuje doskonałość. Jeśli chodzi o poświęcone rośliny, trujące – miały trzymać z dała od domu robactwo i choroby, lecznicze – miały wspierać domowników w chorobach, ale także trafić do karmy dla zwierząt. Po zakończeniu święta trzymano bukiety przez cały rok, wierząc, że ochronią one dom od nieszczęścia, choroby czy pioruna. A wśród zwyczajów związanych z Matką Bożą Zielną znajdziemy także kuchenne cuda gospodyń. Chodzi o słodkie bułki i chleb oraz smakowite dania z zebranych płodów rolnych, jak i owoce z własnego sadu. Sąsiedzi odwiedzali się, by wspólnie modlić się w duchu wdzięczności za plony śpiewać pieśni maryjne i ucztować do późnego wieczora.

Przy okazji, warto zajrzeć w czasie wakacyjnych wędrówek do „Ziołowego Zakątka” w miejscowości Korycin, gdzie na powierzchni prawie 20 ha skupia się bogata kultura i tradycja Podlasia, najczystszego zakątka Polski. Można znaleźć w nim charakterystyczne dla regionu zabudowy, rękodzieło, a przede wszystkim wszechobecne zioła, stanowiące temat przewodni wszystkich elementów kompleksu turystycznego. Jego sercem jest Podlaski Ogród Botaniczny. Zobaczysz tu 1500 odmian roślin leczniczych i aromatycznych. Także gatunki objęte ścisłą ochroną. W „Ziołowym Zakątku” znajdziemy XVII-wieczny drewniany kościół pod wezwaniem Matki Boskiej Jagodnej, przeniesiony z miejscowości Grodzisk, znajdującej się nieopodal Korycin. Zrekonstruowany kościół jest utrzymany w tradycyjnie wiejskim, podlaskim stylu. Znajduje się tuż przy Ogrodzie Biblijnym i w niedalekiej odległości od Rosarium.

Wracając do święta, apokaliptyczna Niewiasta, obleczona w słońce i księżyc pod Jej stopami, z wieńcem z dwunastu gwiazd nieustannie wskazuje na swojego Syna. Jej nieustanna troska o ziemskie dzieci jest szkołą wiary w Zmartwychwstałego, nadziei na zmartwychwstanie i miłości, której żar to żar ognia, płomień Pański. Jej wniebowzięcie to zaproszenie do podążania pielgrzymim szlakiem po drogach i dróżkach naszej ziemskiej ojczyzny do ojczyzny niebieskiej.