Posłannictwo Jezusa, Ducha, Kościoła

1. Jest Tym, który kontynuuje dzieło Jezusa. A precyzyjniej mówiąc, rozdziela owoce Jego dzieła. Zbawienie, które Jezus wysłużył dla nas przez krzyż i zmartwychwstanie, zostaje „dostarczone” do ludzi przez Ducha Świętego działającego w Kościele. Ewa zerwała owoc z drzewa i poczęstowała nim Adama. Duch Święty zrywa owoce z drzewa krzyża i częstuje nim każdego Adama, który potrzebuje antidotum na truciznę grzechu.

2. „Weźmijcie Ducha Świętego” – mówi zmartwychwstały Pan do uczniów w Wieczerniku. Jak pisze pięknie Jan Paweł II, Jezus „podaje im Ducha jakby w ranach swojego ukrzyżowania”. To udzielenie Ducha Świętego jest związane z posłannictwem Kościoła. „Jak Ojciec Mnie posłał, tak i Ja was posyłam”. Misja Jezusa, misja Ducha Świętego i misja Kościoła są ściśle ze sobą powiązane. To jest ta sama misja, ten sam ruch miłości Boga, który szuka zagubionego w grzechu Adama. Raz jeszcze Jan Paweł II: „Odkupienie zostaje w całości dokonane przez Syna jako Pomazańca, który przyszedł i działał w mocy Ducha Świętego, składając na końcu najwyższą ofiarę z siebie na drzewie krzyża. Równocześnie zaś Odkupienie to jest stale dokonywane w sercach i sumieniach ludzkich — dokonywane w dziejach świata — przez Ducha Świętego, który jest »innym Pocieszycielem«”.

3. Przekazywanie owoców Paschy Chrystusa dokonuje się przez głoszenie słowa i sakramenty. Duch Święty działa przez ludzi Kościoła, przez kapłanów, rodziców, katechetów. On jest „tchnieniem” działającym w słowie Bożym, On jest „tchnieniem” działającym w sakramentach.

4. Sednem działania Ducha Świętego jest dawanie ludziom „odpuszczenia grzechów”. Przy czym nie dokonuje się to w jakiś czysto duchowy sposób. Jezus mówi do uczniów (grzeszników!): „Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone…”. Odpuszczanie grzechów nie jest dziełem ludzi. Człowiek nie ma takiej władzy. Ta władza jest sprawowana mocą posłannictwa Jezusa w mocy Ducha Świętego. Pośrednictwo Kościoła jest czymś zamierzonym przez Jezusa. To widać wyraźnie w tym fragmencie. Wniosek: trzeba pójść do spowiedzi. Akt żalu doskonałego zastępuje sakramentalną spowiedź tylko w nadzwyczajnych sytuacjach. Potem trzeba wrócić do sakramentu pokuty.

5. Opis zesłania Ducha Świętego w Dziejach Apostolskich musi być uzupełniony Janowym opisem udzielenia Ducha w niedzielę zmartwychwstania. Nie ma tu sprzeczności, ale jest wzajemne dopełnienie. Jan wskazuje na genezę daru Ducha (jest nim śmierć i zmartwychwstanie Chrystusa). Łukasz w Dziejach ukazuje pierwsze objawienie się Ducha światu i początek misji Kościoła. •