Izolujmy nasze ciała, ale nie nasze serca

„Pandemia COVID19 dotyka nas wszystkich. Jest to sytuacja absolutnie wyjątkowa i bezprecedensowa, która wywołuje zamieszanie w naszym życiu i sprawia wielki ból z powodu tylu ludzkich cierpień. One pobudzają nas do refleksji, rodzą pytania i skłaniają do rozeznania: jakie jest przesłanie Boże dla serca człowieka w tym, co się dzieje?” – pisze abp Cabrejos Vidarte. Panująca pandemia uświadamia nam, że nie słuchamy głosu ubogich ani ciężko zranionej planety.

Jednak „w tym kryzysie istnieje nadzieja, że pandemię można pokonać, jeśli wszyscy będziemy odpowiedzialnie współpracować. Nikt nie może się od niej uratować sam. Wśród doświadczeń niepewności i udręki, lęku przed samotnością, ten czas może być również chwilą łaski, aby pozwolić Bogu dotknąć i wyleczyć nasze rany, przemienić się i odnowić wewnętrznie, abyśmy mogli żyć mając oczy, uszy i serca otwarte na Boga, na naszych braci i matkę naturę”.

„W tych okolicznościach – pisze abp Cabrejos – prawdziwa miłość do bliźniego i troska o najbardziej bezbronnych przejawia się w poszanowaniu środków związanych z fizyczną i społeczną izolacją. Jednak te ograniczenia nie prowadzą nas do wznoszenia ścian i barier w naszych sercach”.

Przewodniczący Rady Biskupów Ameryki Łacińskiej prosi o okazanie „wielkodusznej, współczującej i miłosiernej miłości, jaką Bóg darzy nas, a szczególnie naszych braci i sióstr, którzy żyją w warunkach dużej niepewności z powodu braku wystarczających środków ekonomicznych na pokrycie podstawowych potrzeb”.

„Wielki Post i Wielkanoc musimy przeżywać w czasach pandemii. Pokładamy naszą nadzieję w krzyżu Jezusa, przez którego zostaliśmy uzdrowieni i przygarnięci, aby nic i nikt nie mogło nas oddzielić od Jego odkupieńczej miłości”.