Świadectwo pamięci

Regionalny Ośrodek Debaty Międzynarodowej w Olsztynie, wspólnie z Instytutem Północnym im. Wojciecha Kętrzyńskiego w Olsztynie oraz Forum Dialogu Społecznego zorganizowało seminarium pt. „Wielokulturowość II RP” oraz wernisaż wystawy pt. „Moi żydowscy, moi polscy rodzice”.

Z zagłady ocalało w Polsce około pięciu tysięcy z blisko miliona żydowskich dzieci. Wiele z nich znalazło schronienie w polskich rodzinach. Polacy, którzy zaopiekowali się dzieckiem, często później stawali się jego rodzicami. Na ogół fakt ten trzymali w tajemnicy. Bohaterowie wystawy „Moi żydowscy, moi polscy rodzice”, wychowani w obcych domach, które uważali często za własne, musieli zmierzyć się ze swoją historią i stworzyć tożsamość łączącą utraconą i zyskaną rodzinę.

- Wystawa to zebrane wspomnienia z życia dzieci holokaustu. To są już starsi ludzie, którzy wspominają swoje życie i rodziców, żydowskich - swoich biologicznych i polskich, czyli tych, którzy w czasie okupacji przygarnęli ich, ratując ich życie - wyjaśnia Piotr Janiszewski z Fundacji im. Róży Luksemburg, która wsparła powstanie wystawy.

- To świadectwo pamięci bohaterstwa rodzin, które zdecydowały się na trudną rzecz, czyli oddanie swoich dzieci, by ratować im życie, ale także tych, którzy mimo grożącej im kary śmierci przyjęli te dzieci - mówi.

Podkreśla, że zachowanie w pamięci takich historii jest bardzo ważne. - Obecne stosunki międzynarodowe i międzyludzkie warto budować na pozytywach. Okres wojny i okupacji to czas wielkich tragedii i zła. Warto pokazać, że był to również czas wielkiego miłosierdzia, wielkich aktów odwagi i poświęcenia. I właściwie o tym jest ta wystawa - wyjaśnia Piotr Janiszewski.

Podczas seminarium o relacjach polsko-żydowskich w II Rzeczpospolitej mówił dr Michał Trębacz, adiunkt w Instytucie Historii Uniwersytetu Łódzkiego, szef działu naukowego Muzeum Historii Żydów Polskich POLIN w Warszawie. Dr Jan Chłosta przybliżał problematykę plebiscytów na Warmii i Mazurach.