Był pasterzem i z powodu zaniedbanego wyglądu nie chciano przyjąć go do klasztoru

Patronem dnia (17 maja) jest św. Paschalis Baylon , zakonnik. 

Paschalis urodził się w Aragonii w Hiszpanii w 1540 r. Był pasterzem owiec i z powodu zaniedbanego wyglądu nie chciano przyjąć go do klasztoru. Kiedy miał 24 lata, jego pobożność i dar kontemplacji były już szeroko znane w okolicy. Franciszkanie zaproponowali mu studia i przyjęcie święceń kapłańskich. Paschalis jednak nie przyjął tej oferty. Pozostał skromnym bratem zakonnym. Był mistykiem. Miał szczególną cześć dla Chrystusa w Najświętszym Sakramencie. 

Mówi o. Stanisław Tasiemski, dominikanin. 

Św. Paschalis zmarł w 1592 r. Pozostawił po sobie około 20 niewielkich traktatów dogmatycznych i ascetycznych. Z ich treści wynikałoby, że napisał je nie prosty brat zakonny, prawie analfabeta, ale wytrawny teolog. 

Już w kilkanaście lat po śmierci, w 1618 roku, Paschalis został wyniesiony na ołtarze. Do katalogu świętych wpisał go w roku 1690 papież Aleksander VIII. Z racji jego szczególnego nabożeństwa do Eucharystii, Leon XIII ogłosił w roku 1897 św. Pachalisa patronem stowarzyszeń i kongresów eucharystycznych. 

W ikonografii św. Paschalis przedstawiany jest w habicie lub jako pasterz, czasami z kijem pasterskim. Bywa ukazywany jako adorujący Chrystusa w monstrancji. Jego atrybutem jest także krzyż.