Bł. Anioł z Acri

Lucantionio Falcone, późniejszy bł. Anioł, urodził się w 1669 roku w Acri we włoskiej Kalabrii, w rodzinie robotniczej. Po śmierci ojca jego wychowaniem i wykształceniem zajął się brat jego matki, kapłan diecezjalny. Mając 19 lat, mimo sprzeciwu i oporu ze strony krewnych, wstąpił do zakonu kapucynów. Po kilkunastu dniach pobytu w klasztorze powrócił do domu, stwierdziwszy, że nie zastał takiego ubóstwa, jakiego się spodziewał.

Nie mógł jednak znaleźć sobie miejsca. Wiedziony wewnętrznym przekonaniem, jeszcze raz zapukał do furty kapucynów w Acri. W 1689 roku został ponownie przyjęty do nowicjatu. Pełen rozterek i powątpiewań o swoim powołaniu, ponownie opuścił zakon. Powrócił do domu, jednak znów trawiły go niepokoje, zapragnął wrócić do klasztoru. Za zgodą generała zakonu przyjęto go po raz trzeci i dano mu imię Anioł. Tym razem pozostał, choć przez pewien czas dręczyła go niepewność, co do słuszności wyboru tej drogi życia.

Po ukończeniu studiów teologicznych, w 1700 roku przyjął święcenia kapłańskie. Wkrótce dał się poznać jako świetny kaznodzieja i poszukiwany spowiednik. 35 lat głosił słowo Boże w różnych miejscowościach na południu Włoch, dlatego nazwano go Apostołem Kalabrii.

Pełnił wiele odpowiedzialnych funkcji, był m.in. mistrzem nowicjatu, gwardianem i prowincjałem. Odznaczał się gorliwością i wyrozumiałością wobec braci. Dla siebie samego był surowy i wymagający. Zmarł 30 października 1739 roku. Papież Leon XII ogłosił go błogosławionym w 1825 roku. Liturgiczne wspomnienie bł. Anioła z Acri przypada 30 października.

Błogosławiony Anioł z Acri może być patronem wszystkich, którzy z trudem rozpoznają swoje życiowe powołanie.