Nadzieja dla społeczeństwa

Społeczne nauczanie Kościoła

Kościół uznaje apostolat społeczny za integralną część posłannictwa ewangelizacyjnego głoszenia światu słowa nadziei; jego zaangażowanie pod tym względem jest postrzegane w jego wkładzie w ludzki rozwój, jego promowaniu praw człowieka, obronie ludzkiego życia i godności, sprawiedliwości społecznej i ochronie środowiska naturalnego. Ojcowie Synodu jednoczyli się ze swymi ludami wyrażając determinację w działaniu przeciwko niesprawiedliwościom, korupcji, groźbom wobec życia i nowym formom ubóstwa.

Pod koniec dziewiętnastego wieku, kiedy przemysłowe, konsumpcyjne społeczeństwo było w swych wczesnych latach, Kościół w Oceanii przyjął społeczne nauczanie papieskie na temat praw pracowników do zatrudnienia i właściwego zarobku. W rozwijających się krajach Ocea¬nii, nauczanie społeczne Kościoła jest dobrze przyjmowane, zwłaszcza od Soboru Watykańskiego II, a biskupi Oceanii skutecznie nauczają tę doktrynę społeczną i stosują do bieżących problemów społecznych. Wypowiedzi Federacji Konferencji Episkopatów Oceanii (FBCO), poszczególnych konferencji episkopatów oraz indywidualnych biskupów odzwierciedlają pełen zakres społecznego nauczania Kościoła i pokazują, jak próbuje on wspierać sprawę rdzennej ludności oraz prawa mniejszych narodów, i wzmacniać więzi międzynarodowej solidarności. Kościół pomógł również rozwinąć demokratyczne formy zarządzania respektujące prawa ludzkie, rządy prawa i jego właściwe stosowanie.

Niewątpliwie zaangażowanie w sprawy sprawiedliwości społecznej i pokoju stanowi integralną część posłannictwa Kościoła w świecie. Jednak jego posłannictwo nie zależy od władzy politycznej. „Kościół troszczy się o ziemski wymiar dobra wspólnego z racji jego ukierunkowania na najwyższe Dobro, nasz ostateczny cel. Społeczne nauczanie Kościoła powinno być prezentowane i coraz skuteczniej wprowadzane w życie w Oceanii, zwłaszcza przez komisje ds. sprawiedliwości i pokoju i im podobne. To nauczanie społeczne ma być „wyraźnie przedstawiane wiernym w sposób łatwy do zrozumienia i ma być świadectwem prostego stylu życia”. Dokładniejsza analiza ekonomicznej niesprawiedliwości i korupcji powinna być podjęta w taki sposób, aby można zaproponować odpowiednie środki do ich pokonania. Zachęca się katolickie organizacje zaangażowane w działalność na rzecz sprawiedliwości, aby były uważne na nowe formy ubóstwa i niesprawiedliwości, i pomagały wyeliminowywać ich przyczyny.