Gwiazda ojca Leona

Kłopotów nie sprawia…
Na pewno nie jest typowym benedyktynem. Sam przypomina, że reguła jego zakonu wręcz zabrania prowokowania do próżnego śmiechu. Ale żarty ojca Leona są przejawem mądrości, zbliżają do Boga i ludzi. Nie ma w nich złośliwości, jest zawsze ciepło i życzliwość. Potwierdza to opat tyniecki, o. Marek Szeliga, przełożony ojca Leona. Pozostając w żartobliwej konwencji przyznaje, że on jako opat nie ma problemów z ojcem Leonem, a ojciec Leon z nim.

Ojciec Knabit do telewizji trafił przypadkiem, już jako ”gwiazda” mediów drukowanych, bohater bestsellerowych rozmów publikowanych przez wydawnictwo ”Znak”. Ale ich autorzy, Wojciech Bonowicz i Artur Sporniak, też nie przypisują sobie zasługi odkrycia ojca Leona. Gdy zaczęli spisywać rozmowy, był on postacią obecną w masowej wyobraźni, z gatunku tych, o których się opowiada anegdoty. Wiele nieprawdziwych, jak ta, że w ramach zakładu zjadł kiedyś na kolację jajecznicę z 10 jaj. - Nie na kolację, lecz na śniadanie, i nie z 10 tylko z 15 - dementuje ojciec Leon.

Definicja mnicha
- To był najgorszy koncert w mojej karierze - wspomina Agnieszka Chrzanowska, artystka znana między innymi z Piwnicy pod Baranami. - Nic nie wychodziło. Instrumenty fałszowały, dźwięk sprzęgał, na sali nie iskrzyło… W garderobie siedziałam kompletnie załamana, nagle wpadł ojciec Leon z gratulacjami i słowami zachwytu. Oburzyłam się. Co też ojciec opowiada, przecież to było straszne! Na to usłyszałam: ”Nic się nie martw. Ty jesteś śpiewem!”. To były najpiękniejsze słowa, które usłyszałam w życiu. I to w takim momencie... Tyniecki mnich posiada niezwykłą zdolność znajdowania się w odpowiednim czasie i miejscu, w dodatku z dobrym słowem. Ma też rzadki dar dystansu wobec samego siebie. Na ambonie w Tyńcu umieścił kiedyś karteczkę z napisem: ”Wolniej, durniu” - Durnia dopisałem, by było wiadomo, że to do mnie - uzupełnia.

Najbardziej lubi żartować z własnego wyglądu, chętnie wtedy cytuje autorytety. Na przykład: ”Kardynał Wojtyła patrząc na mnie sformułował kiedyś nową definicję mnicha: Kupa kości owinięta czarnym materiałem”.

Wikary ekonom
Profesor Marian Machura, twórca tynieckich festiwali organowych, wspomina z dumą, że to on był pierwszym, z którym ojciec Leon podzielił się swoją radością wstąpienia do benedyktynów. Było to w 1958 roku. Potem to przypadkowe spotkanie zamieniło się w wieloletnią przyjaźń.

Dziś aż trudno uwierzyć, że ojciec Leon nie zawsze był mnichem i nie zawsze Leonem. Kiedy urodził się 75 lat temu w Bielsku Podlaskim, rodzice nadali mu imię Stefan. O Tyńcu marzył już w czasie studiów w seminarium w Siedlcach, ale droga do celu okazała się kręta. Wcześniej był - między innymi - wikarym ekonomem w osadzie Gronków koło Nowego Targu. Oczywiście i tu ludziom wydaje się, że przecież ojciec Leon ”od zawsze” był mnichem. Wojciech Nowak, lider zespołu ”Gronkowianie”, potwierdza jednak, że ksiądz Knabit nie był malowanym ekonomem. Przyjechał do Gronkowa, gdy zmarł poprzedni proboszcz, który właśnie zaczął remontować dzwonnicę. Nowy wikary ekonom wyremontował ją do końca. - Chyba z dobrym skutkiem, skoro stoi do dziś - śmieje się pan Wojciech. A ojciec Leon uściśla, że był tylko p. o. wikariusza ekonoma, co jest tym zabawniejsze, że stanowisko to oznacza p. o. proboszcza. Ale do kwestii formalnych najpopularniejszy z polskich mnichów nigdy nie przywiązywał specjalnej wagi.