Góra Oliwna

Cerkiew św. Marii Magdaleny
W 1885 r. car Aleksander III kazał ją wybudować dla uczczenia pamięci carycy Marii Aleksandrowy. Stoi ona pośród drzew na zachodnim stoku Góry Oliwnej, a jej siedem cebulastych, pozłacanych kopułek z podwójnymi krzyżami nadaje jej specyficzny charakter. Jest też charakterystycznym elementem w panoramie Jerozolimy. Obecnie jest tutaj zakon żeński z wspaniałym chórem, ponoć najlepszym w mieście. We wnętrzu znajduje się wiele cennych obrazów, wspaniałe ikony i grób wielkiej księżny Elżbiety Fiodorowny, zabitej w 1917 r.

Bazylika Agonii
Ruiny pierwotnych Kościołów wzniesionych na tym miejscu (Teodezjusza, Krzyżowców) nabyli w XVII wieku oo. franciszkanie i po I wojnie światowej (dokładnie w 1924 roku) wybudowali świątynie wg. projektu architektonicznego A. Barluzziego. Jej budowę finansowało konsorcjum 12 narodów - stąd nazwa kościoła - "Bazylika Agonii - Konania" i 12 kopuł ozdobionych godłami tych państw. Używana jest też nazwa Bazylika Wszystkich Narodów. Poszczególne herby są przedstawione w małych kopułach sufitu i mozaikowych absydach. Po lewej stronie, poczynając od absydy są przedstawione: Argentyna, Brazylia, Chile i Meksyk. W środku: Włochy, Francja, Hiszpania i Anglia. Po prawej: Belgia, Kanada, Niemcy, Stany Zjednoczone. Mozaiki w absydach były darowane przez Irlandię, Węgry i Polskę! Korona dookoła Skały jest darem Australii.

We wnętrzu Bazyliki panuje półmrok. Pogłębia go również ciemna tonacja całego wystroju, gdyż przez alabastrowe okna przedostaje się mało światła; 6 kolumn podtrzymuje 12 kwadratowych sklepień - kopuł, które symbolizują Pana Jezusa i jego uczniów. Fiolet i złoto stropu wywierają wrażenie smutku. Pamiętając o nocy Agonii i wywołaniu czci dla tego miejsca, projektant pozostawił wnętrze w półcieniu przez użycie wszędzie fiołkowego szkła. Ciemny błękit gwiazd nocnego nieba jest reprodukowany na suficie, gwiazdy są otoczone przez gałęzie oliwne przypominające Getsemani.

W centralnym miejscu świątyni wmurowano w posadzkę duży kamień. Naga skała przed ołtarzem głównym oraz mozaika w absydzie ołtarza głównego uprzytomniają modlitwę Jezusa przed czekającą Go męką i obawę przed śmiercią.

Skała otoczona jest koroną cierniową z kutego żelaza. Korona wokół "Skały Agonii" to żelazny wieniec w formie korony cierniowej z kilkoma oliwnymi gałęziami, ostatnie wspomnienie ogrodu. Ptaki są pokazane przed kielichem. One symbolizują dusze, które pragną dzielić kielich Męki Chrystusa. Dwie srebrne gołębice są przedstawione jako złapane w agonii w pułapkach jeżyn. One rozszerzają szyje jak potulne, święte ofiary.

Piękna mozaika w lewej absydzie przedstawia tłum ludzi i żołnierzy oraz Judasza całującego Pana Jezusa. Mozaika w prawej absydzie obrazuje moment, gdy Pan Jezus wypowiada słowa "Jam jest", a żołnierze upadają na ziemię powaleni Jego słowami. Ta ostatnia mozaika ufundowana została ze składek żołnierzy i uchodźców polskich, którzy przebywali w Palestynie w czasie II wojny światowej. Mozaika na posadzce jest wierną rekonstrukcją swej bizantyjskiej poprzedniczki, której fragmenty widać w szklanych otworach. Obok kościoła zachowała się część ogrodu Getsemani z kilkusetletnimi drzewami oliwnymi.

Gdy wchodzę do świątyni zauważam że trwa msza święta. Klękam więc w boku i trwam na modlitwie przy świętym kamieniu. To tu klęczał Jezus przed swoją śmiercią, to tu walczył, tu też wyraził zgodę na wszystkie tortury i mękę... Pełna wewnętrznych emocji całuję święty kamień... i za Jezusem powtarzam słowa: „Ojcze nie tak, jak ja pragnę, ale jak Ty chcesz”.

„Przez Dolinę Cedronu, Panie, zobowiązałeś się iść. Gdzie łzy, strapienie i cierpienie obfitują , Ty idziesz sam, nikt z Tobą nie kroczy. Aniołowie płaczą, bo widzą swego Stwórcę” - taki napis znajduje się tuż przed wejściem do ….

Dolina Cedronu (Kidron)
Cedron to niewielki okresowy strumień płynący doliną o tej samej nazwie położoną między Wzgórzem Świątynnym w Jerozolimie a Góra Oliwną, wielokrotnie wymieniany w Biblii. Najdalej na północ jest wysunięta Dolina Jozafata (dosłownie: Dolina Sądu Bożego). Tradycja żydowska twierdzi, że właśnie tutaj rozpocznie się sądzenie przez Boga świata. Cała ludzkość zbierze się wówczas na Górze Oliwnej i stanie przed Ojcem Wieczności, który jak Sędzia zasiądzie na Wzgórzu Świątynnym. Wtedy w dolinie będą dwa mosty, po których każdy człowiek będzie musiał przejść na drugą stron. Jeden most będzie z żelaza, a drugi z papieru. Most żelazny ma się zawalić razem ze wszystkimi ludźmi, którzy wybrali przejście tą wydawałoby się bezpieczną drogą, natomiast most z papieru (wiary) nie zostanie zniszczony, i każdy kto go wybierze bezpiecznie przejdzie do życia wiecznego.

Groby i cmentarze w Jerozolimie to widoczne świadectwo zlewania się historii, religii i wspomnień i często związane są z nadzieją na zmartwychwstanie po śmierci. Nie dziwi więc fakt, że w tym niezwykłym miejscu można podziwiać nekropolię Królów. To tu pochowano Dawida, Salomona, Jozafata i inni władców Izraela. W tym miejscu znajdują się również groby syna Dawida – Absaloma , Zachariasza (męża Elżbiety i ojca Jana Chrzciciela) oraz rodziny kapłańskiej Hesir z czasów Heroda. Niedaleko stąd w niższej części Góry Oliwnej położone są też wg tradycji żydowskiej groby proroków Aggeusza, Zachariasza i Malachiasza.

Promienie zachodzącego słońca rozświetlają stojące w niej rzędami kamienne grobowce, których właściciele tęsknie spoglądają na Złotą Bramę Jerozolimy, skąd ma nadejść Mesjasz. A współcześni Żydzi tu właśnie wypatrują tęsknie miejsca swego pochówku.