Eucharystia – światło i życie na nowe tysiąclecie

Od idei do wykonania

Idea międzynarodowych spotkań poświęconych kultowi eucharystycznemu zrodziła się w Europie Zachodniej w połowie lat siedemdziesiątych XIX wieku. Chodziło nie tylko o ożywienie i poszerzenie nabożeństwa do Chrystusa eucharystycznego, ale także o przeciwstawienie się narastającym wówczas tendencjom laicyzacyjnym o wyraźnie antykościelnym, a nawet antyreligijnym zabarwieniu.

Szczególne zainteresowanie tymi zagadnieniami okazywały środowiska ludzi świeckich we Francji. Największe zasługi miała tutaj Emilie-Marie Tamisier (1834-1910), która już na przełomie lat sześćdziesiątych i siedemdziesiątych XIX stulecia organizowała pielgrzymki eucharystyczne. Popierali ją w tym jej spowiednicy, zwłaszcza późniejszy święty, ks. Piotr Julian Eymard (1811-68), zwany "apostołem eucharystii" i bp Gaston De Ségur (1820-80) z Paryża, a także biskupi Gaspard Mermillod z Fryburga (Szwajcaria; późniejszy kardynał; 1824-92) i Victor-Joseph Doutreloux z Liège (Belgia; 1837-1901).

Biskup De Ségur sporządził wykaz wszystkich cudownych miejsc kultu eucharystycznego we Francji, co ogromnie ożywiło pielgrzymowanie do nich. Przełomowymi wydarzeniami okazały się masowa pielgrzymka z Lille do Douai w 1874 r. oraz nabożeństwa eucharystyczne w Awinionie (1876) i w Favernay (1878) - w istocie nieoficjalne kongresy eucharystyczne.

Proponując zorganizowanie oficjalnie takiego zgromadzenia, panna Tamisier chciała nie tylko ożywić pielgrzymki do miejsc kultu eucharystycznego, lecz również połączyć je z konferencjami i tym samym przekształcić je w międzynarodowe spotkania religijno-naukowe. Pragnęła w ten sposób zarówno ożywić kult eucharystyczny, rozszerzyć jego zasięg i przeciwstawić się laicyzacji, jak i wzbudzić w katolikach poczucie siły i dumy z wyznawanej wiary.

Z wielkim zapałem i zrozumieniem do tego pomysłu odniósł się wspomniany św. Piotr Eymard, który jeszcze w 1856 r. założył w Paryżu Zgromadzenie Kapłanów od Najświętszego Sakramentu (eucharystynów lub ejmardystów), który jednak sam nie doczekał spełnienia tych zamiarów. 27 kwietnia 1879 r. ideę E. Tamisier poparł Leon XIII, wydając w tym celu odpowiednią bullę.