Garabandal: Tajemnicze wydarzenia w kantabryjskiej wiosce

Garabandal (właściwie: San Sebastian de Garabandal) jest małą, liczącą niespełna 300 mieszkańców wioską, malowniczo położoną 70 km od miasta Santander w Kantabrii, na północy Hiszpanii. Od 1961 do 1965 roku miały tam miejsce wydarzenia, które wstrząsnęły opinią publiczną na świecie, a potem doczekały się negatywnego stanowiska następujących po sobie biskupów diecezjalnych Santander, popartego przez św. Oficjum, a później przez Kongregację Doktryny Wiary.
Zjawiska, o których mowa, określane są najczęściej jako objawienia Matki Bożej z góry Karmel i św. Michała Archanioła, a stały się udziałem czterech dziewczynek w wieku od 11 do 12 lat: Conchity Gonzalez, Marii Dolores Mazon, Jacinty Gonzalez oraz Marii Cruz.
W ciągu siedmiu lat, od 17 sierpnia 1961 r. do 8 maja 1967 r. ordynariat santanderski wydał pięć not informacyjnych, z których każda podważała nadprzyrodzony charakter wydarzeń. W grudniu 1977 roku nowy biskup Santander, Juan Antonio del Val potwierdził decyzje swoich poprzedników, a w roku 1985 ustanowił komisję dla ponownego kanonicznego zbadania wypadków garabandalskich. Badanie zakończyło się sporządzeniem oficjalnej dokumentacji, która została wysłana do Rzymu pod koniec listopada 1991 r. Konkluzja komisji była zgodna z wcześniejszymi orzeczeniami. Następca biskupa del Val, bp José Vilaplaua po objęciu diecezji santanderskiej 29 września 1991 r. zwrócił się do Kongregacji Doktryny Wiary z prośbą o stanowisko w sprawie "objawień" w Garabandal. 28 listopada 1992 r. otrzymał odpowiedź, w której Kongregacja uznaje wszystkie poprzednie orzeczenia oraz wyniki pracy komisji za satysfakcjonujące. Bp José Vilaplaua w liście z 11 października 1996 przypomniał wszystkie dotychczasowe orzeczenia w sprawie wypadków w Garabandal, a swoje stanowisko, tym razem ostateczne, zawarł w krótkim potwierdzeniu poprzednich decyzji: "Podzielam i akceptuję decyzje moich poprzedników oraz stanowisko Stolicy Apostolskiej. Co do celebracji Eucharystycznych w Garabandal podtrzymuję decyzje moich poprzedników i zarządzam, aby Msze były odprawiane tylko w kościele parafialnym, przy czym niedopuszczalne są odniesienia do domniemanych objawień".

Wizje i przesłania
Objawienia w Garabandal rozpoczęły się 18 czerwca 1961 roku o godz. 19.30. Wtedy to najpierw Conchicie, a potem wszystkim czterem dziewczynkom-wizjonerkom ukazał się "anioł", który jednakże nic nie powiedział. Trzy dni później nastąpiła powtórna wizja "anioła". Z polecenia miejscowego proboszcza dziewczynki zapytały: "Kim jesteś i po co przychodzisz?", lecz nie uzyskały żadnej odpowiedzi. Zanim "anioł" przemówił, ukazał się dziewczynkom jeszcze dwa razy, przy czym pod jego postacią figurował niezrozumiały dla wizjonerek podpis z liter i rzymskich cyfr. Dopiero 1 lipca "anioł" zaczął mówić. Przedstawił się jako "św. Michał" i zapowiedział nadejście "Dziewicy z góry Karmel". Następnego dnia, w niedzielę o godz. 18 pojawiła się po raz pierwszy "Dziewica", w towarzystwie dwóch aniołów-bliźniaków "św. Michałów". W trójkącie na świetlistym czerwonym tle ukazało się – jak opowiadały dziewczynki – patrzące oko i podpis z niezrozumiałych dla nich liter "wschodnich".
Od tej pory "Dziewica" zjawiała się dziewczynkom z różną częstotliwością, a towarzyszyły temu nadzwyczajne wydarzenia.
18 października 1961 roku powiedziała im: "Macie składać wiele ofiar! Macie czynić wielką pokutę! Macie nawiedzać często Najświętszy Sakrament! Ale przede wszystkim macie być dobrymi! Jeśli tego czynić nie będziecie, nastąpi na was wielkie pokaranie. Kielich się wypełnia! Jeśli się nie odmienicie, kara Boża przypadnie na was!".
19 czerwca 1962 roku dziewczynki opowiedziały, że Dziewica przekazała im kolejne przesłanie. "Dziewica powiedziała nam, że nie obawiamy się pokarania, gdyż zlekceważyłyśmy jej pierwsze przesłanie żyjąc tak, jakby go nie było. Teraz nadejdzie kara, gdyż świat się nie poprawił; teraz kiedy Dziewica powtórzyła to przesłanie już drugi raz, myśmy ją zignorowały. Świat jest coraz gorszy i musi się zmienić, lecz nie zmienia się nic a nic".
Dwa dni później nastąpił trzeci przekaz o bardzo podobnej treści co poprzednio. 29 czerwca ukazał się "anioł" i zapowiedział cud, przy czym po jego datę odesłał dziewczynki do Dziewicy. Ta z kolei odesłała wizjonerki do bezosobowego głosu, który wskazał datę 18 lipca. Tego dnia nastąpił cud widzialnego "wykomunikowania" Conchity przez anioła.
Następne, a zarazem ostatnie przesłanie dla całego świata nastąpiło w niedzielę 18 stycznia o godz. 23.45 w obecności tłumów. Ku zaskoczeniu wszystkich obecnych przekazicielem tego przesłania nie była "Dziewica", lecz "anioł": "Ponieważ moje objawienie z 18 października 1961 r. nie zostało wypełnione i przekazane światu, powiem wam, że to przesłanie jest już ostatnim. Tak jak przedtem kielich się wypełniał, tak teraz się przelewa. Wielu kardynałów, wielu biskupów i księży jest na drodze do potępienia, pociągając za sobą wiele dusz. Coraz to mniejszą i mniejszą cześć oddaje się Eucharystii. Powinniśmy uniknąć gniewu Bożego spełniając dobre uczynki. Jeśli ze szczerym sercem będziecie prosić Boga o przebaczenie, przebaczy wam. Ja, Matka wasza błagam was przez posła mego św. Michała, byście się poprawiali, gdyż jest to już ostatnie ostrzeżenie. Bardzo was kocham i nie chcę waszego potępienia. Proście nas, my wam uzyskamy. Powinniście składać wiele ofiar. Rozważajcie mękę Jezusa."
Conchita Gonzalez otrzymała od garabandalskiej Dziewicy jeszcze jedno, zaskakujące przesłanie, według którego po Janie XXIII pozostaje jeszcze trzech papieży, a potem nadejdzie Koniec Czasów.