Dębowiec: Polskie La Salette

Miejsce

Sanktuarium Matki Bożej Saletyńskiej w Dębowcu jest zwane polskim La Salette. Założyli je Misjonarze Saletyni, zgromadzenie utworzone w 1852 r., rok po ogłoszeniu dekretu o prawdziwości objawienia w La Salette. Historia sanktuarium dębowieckiego w porównaniu z wieloma innymi sanktuariami w Polsce, czy na świecie jest stosunkowo krótka. W 1910 r. w Dębowcu koło Jasła wystawiono na sprzedaż część majątku byłego ministra austriackiego, hrabiego Floriana Ziemiałkowskiego. Saletyni kupili tę ziemię i jeszcze w tym samym roku przystąpili do budowy klasztoru, według projektu architekta diecezjalnego z Przemyśla, inż. Stanisława Majerskiego.

Obecnie w Dębowcu stoi nowy kościół Matki Bożej Saletyńskiej, poświęcony w 1966 r. oraz kaplica Matki Bożej z La Salette z 1960 r. Poprzedni kościół i kaplica zostały bowiem zniszczone podczas wojny. Przedwojenna jest natomiast Kalwaria Saletyńska, zbudowana w 1929 r. Została tylko przeniesiona na nowe miejsce. Na Kalwarii znajdują się figury przedstawiające trzy fazy objawienia w La Salette, sprowadzone z Lyonu (Francja). 14 scen Męki Pana Jezusa (również wykonanych w Lyonie) w formie płaskorzeźby umieszczono na krzyżach ustawionych wzdłuż drogi krzyżowej. W 1983 r. wykonano kapliczki różańcowe wokół placu sanktuaryjnego.

Szczególnym kultem wiernych cieszy się figura Matki Bożej Płaczącej, w bocznej kaplicy sanktuaryjnej. Dębowiecka figura jest rzeźbą o wysokości 130 cm, kopią figury z La Salette. Przedstawia Matkę Bożą Saletyńską siedzącą na kamiennym głazie, z twarzą ukrytą w dłoniach i pochyloną do przodu. Została wykonana z drewna lipowego w 1959 r. i pokryta polichromią w Krakowie w 1960 r. Rzeźbę wykonał rzeźbiarz Edward Koś, według modelu prof. Franciszka Kalfasa z Krakowa. W roku koronacji 1996 figura przeszła gruntowną konserwację, której dokonał Przemysław Ćwiertnia z Krakowa. Złotą koronę dla Matki Bożej Saletyńskiej wykonał Lech Dziewulski z Krakowa. 15 września 1996 r. odbyła się bowiem uroczystość koronacji papieskiej łaskami słynącej Figury Matki Bożej Płaczącej, dokonana przez nuncjusza apostolskiego, ks. abp. Józefa Kowalczyka.

Z kultem pątniczym związane były od początku dziejów dębowieckiego sanktuarium praktyki wotywne. Do praktyk wotywnych należy tzw. ofiara. Polega ona na obchodzeniu na kolanach ołtarza z figurą Matki Bożej Płaczącej i jest połączona z prywatnym ofiarowaniem się Maryi. Świadectwem kultu są także dary wotywne składane przez pielgrzymów: błagalne lub dziękczynne. Najczęstszym wyrazem podziękowania za otrzymane łaski są wota – symboliczne dary w postaci srebrnych i metalowych serduszek oraz inne wartościowe przedmioty. Aktualnie w kaplicy Matki Bożej Płaczącej znajduje się 10 metalowych gablot, w których wyeksponowano 383 wota. Kolejną formą kultu jest od 1982 r. nabożeństwo nieustającej nowenny do Matki Bożej Saletyńskiej. Podczas tej nowenny odczytywane są prośby i podziękowania, które czciciele składają osobiście lub przesyłają pocztą. Adresy nadawców wyraźnie wskazują, że apostolski zasięg dębowieckiego ośrodka przekroczył granice Polski.

Od 1911 r. w Dębowcu oprócz Saletynów pełnią posługę Siostry Wynagrodzicielki Matki Bożej z La Salette.

Nabożeństwa
Przesłanie Maryi z La Salette dębowieccy Saletyni głoszą przez:
- obsługę pielgrzymów przybywających indywidualnie i w sposób zorganizowany;
- organizowanie dorocznych odpustów ku czci Matki Bożej Saletyńskiej w maju i wrześniu;
- czuwania saletyńskie;
- głoszenie Słowa Bożego;
- sprawowanie sakramentów zwłaszcza Eucharystii i Pojednania;
- głoszenie rekolekcji dla grup specjalnych i rekolekcji zamkniętych;
- formację religijną za pomocą katechezy dla dorosłych;
- szerzenie pobożności maryjnej;
- korespondencję z czcicielami Matki Bożej Płaczącej za pośrednictwem kancelarii apostolskiej;
- rozpowszechnianie pozycji książkowych i audiowizualnych o tematyce saletyńskiej;
- pomoc duszpasterską w sąsiadujących dekanatach;
- głoszenie rekolekcji i misji parafialnych.