Jan Paweł II - Wychowawca Młodych

Tak więc, dramat gospodarza to dramat samego Boga. Dramat Boga, bo niezmierzona Jego dobroć, troska, miłość nie znajduje właściwej odpowiedzi w postawie człowieka. Ale jest to też dramat winnicy, czyli ostatecznie dramat człowieka, dramat każdego z nas. Każdy jest winnicą i każdy jest rolnikiem. W każdego z nas zainwestował Bóg ogromny kapitał. Każdy został obdarowany ponad miarę, otrzymał wszelkie szanse rozwoju. Wszystko co mamy i czym jesteśmy, jest własnością Boga. My jesteśmy tylko użytkownikami. I jak tamci, popełniamy podwójny grzech. Albo nie przynosimy owoców, albo prawo do owoców przypisujemy sobie, a nie Właścicielowi.

3. Właściwej postawy wobec Boga i właściwego patrzenia na siebie uczył nas Jan Paweł II. Wychowywał on współczesnego człowieka do życia w niezakłamanej perspektywie. Mówiąc Bogu: „Totus Tuus” jednoznacznie wskazał, że właścicielem winnicy jest Bóg, a winnica, czyli my wszyscy uosabiamy wszystkie dary otrzymane od Boga. Przypominał nam, że Ojciec ciągle posyła Syna, licząc na Jego przyjęcie. Dlatego z takim uporem wołał: Otwórzcie drzwi Chrystusowi! „Człowieka bowiem nie można do końca zrozumieć bez Chrystusa. A raczej: człowiek nie może siebie sam do końca zrozumieć bez Chrystusa. Nie może zrozumieć, ani kim jest, ani jaka jest jego właściwa godność, ani jakie jest jego powołanie i ostateczne przeznaczenie. Nie może tego wszystkiego zrozumieć bez Chrystusa.” (Warszawa 1979 r.)

Żeby człowiek nie zapomniał, że jest tylko stworzeniem, pielgrzymem na tej ziemi, dzierżawcą, który będzie musiał rozliczyć się z Bogiem z otrzymanych darów, Jan Paweł II przypominał o drodze Bożych Przykazań.

Cieszyliśmy się, że jest jednym z nas, że jest Wielki, entuzjastycznie biliśmy brawa gdy do nas mówił, ale czy go słuchaliśmy i słuchamy? Jaki wpływ na nasze życie mają jego słowa? Tyle szkół, szpitali nosi jego imię. Czy w tych szkołach kształtowany jest młody człowiek świadomy swego Bożego dziecięctwa? Czy nauczyciele i wychowawcy, na wzór Patrona, są na co dzień świadkami Chrystusa? Czy w szpitalach i domach opieki lekarze i pielęgniarki odzwierciedlają pochylenie się Jana Pawła II nad każdym potrzebującym człowiekiem, potrzebującym pomocy i miłości?

Obchodząc za tydzień kolejny Dzień Papieski, kolejną rocznicę wyboru Kardynała Wojtyły na stolicę Piotrową, trzeba nam sobie uświadomić, że Jan Paweł II należy do grona tych, których Bóg wysłał do swego ludu, aby nam przypomnieć, że jesteśmy tylko dzierżawcami, którzy będą musieli rozliczyć się ze swego życia. On nas wychowywał i nieustannie wychowuje przez przykład swego życia i nauczanie, które nam pozostawił. Jako Sługa Boży ma prawo razem ze św. Pawłem stawiać nam siebie za wzór: „Czyńcie to, czego się nauczyliście, co przejęliście, co usłyszeliście i co zobaczyliście u mnie, a Bóg pokoju będzie z wami”(Flp 4, 9).

Uczestnicząc w dziękczynieniu, w Eucharystii, okażmy wdzięczność Bogu za Jego dary , za dar Jana Pawła II, a jednocześnie świadomi, że nie zawsze słuchamy Boga i Jego wysłanników, nie przynosimy odpowiednich owoców życia, wołajmy z Psalmistą : „Odnów nas, Panie, Boże Zastępów, i rozjaśnij nad nami swoje oblicze, a będziemy zbawieni” (Ps 80,20).

Ks. Tadeusz Lewandowski (Toruń – Obrowo)