Między Bogiem i człowiekiem

Nadzieja

Nadzieja jest obok wiary i miłości zasadniczą postawą człowieka w stosunku do Boga. Jest ona konsekwencją wiary. Bóg objawia się jako Stwórca, Pan, a jednocześnie jako kochający Ojciec i Zbawiciel, objawia się jako ten, który wszystko wie, wszystko może, a zarazem jest samą miłością i wybawia od wszelkiego zła. Jeśli wierzy się w tego Boga, to nie można Mu nie ufać.

Nadzieja jest oczekiwaniem od Boga na to, co Bóg sam obiecuje człowiekowi. Jest oczekiwaniem na spełnienie Jego obietnic.

Stary Testament mówi, że człowiekowi, który zgrzeszył, Bóg dał obietnicę zbawienia, a także, iż Bóg jest absolutnie wierny swoim obietnicom. Obietnice Boże i nadzieja ich urzeczywistnienia zachowywane były w wybranym przez Boga narodzie izraelskim, wywodzącym się od Abrahama. Prorocy Starego Przymierza stali na straży właściwego rozumienia obietnic Bożych. Głosili, że nie można ich odnosić ostatecznie do doczesnej pomyślności narodu izraelskiego, wyzwolonego od swych wrogów, lecz do wiecznego zbawienia wszystkich ludzi, wyzwolonych ze zła moralnego, cierpienia i śmierci. Wybawienie Izraelitów z niewoli egipskiej, a później babilońskiej było w tej perspektywie znakiem zbawienia powszechnego i wierności Boga, którego miłości i mocy trzeba być pewnym, nawet nie mogąc mieć po ludzku żadnej nadziei.

Obietnica powszechnego i ostatecznego zbawienia ze wszelkiego zła, z grzechu i śmierci, wyrażona zostaje przez Jezusa Chrystusa, który głosi nadejście królestwa Bożego, wzywa do nawrócenia, uzdrawia chorych, a poniósłszy śmierć na krzyżu, zmartwychwstaje zapewniając, że w Nim zmartwychwstaną wszyscy.

Nadzieja chrześcijańska kieruje się zatem do Jezusa Chrystusa, do Jego zbawczego działania na ziemi mocą Ducha Świętego. Jest oczekiwaniem na powtórne Jego przyjście w chwale, u końca dziejów, gdy przekaże On królowanie Bogu i Ojcu (por. l Kor 15,24). Jest pewnością zmartwychwstania i życia wiecznego. Nie jest spodziewaniem się czegoś, ale jest zaufaniem komuś i oczekiwaniem na kogoś.

Nadzieja, tak jak wiara i miłość - jest istotną cechą życia chrześcijańskiego i winna na nie wpływać w każdym momencie. Bóg Ojciec, Syn Boży, Duch Święty, któremu wierząc człowiek ufa, już teraz realizuje dane obietnice i prowadzi wszystkich ludzi do zbawienia. Będąc tego w swej nadziei pewnym, kształtować będzie człowiek swoje życie doczesne w perspektywie oczekiwanego królestwa Bożego.