Mały Tajwan na Złotych Łanach

- Mówią, że czują się tu lepiej niż w domu. Najbardziej są zaskoczeni i wzruszeni tym, że ludzie, którzy zupełnie ich nie znają, przyjmują ich do swoich domów i traktują jak najbliższych - mówi ksiądz, który przyleciał z młodzieżą. Ze względu na jego pracę duszpasterską także na terenie kontynentalnych Chin prosi o anonimowość. - Ja mogę tylko wyrazić ogromną wdzięczność Polakom, którzy w tak bezpośredni sposób nas wspierają. Dziękuję także tym, którzy otaczają nas swoją modlitwą. To bezcenne - dzięki niej bez problemów dotarliśmy tutaj, do Polski.

  Urszula Rogólska /Foto Gość Rodziny, które przyjmują Tajwańczyków, ze swoimi goścmi i ks. Mirosławem Karetą
Podopieczni księdza są studentami różnych kierunków. Mają od 20 do 23 lat. - Zgłosili się na wyjazd, kiedy w parafii ogłosiliśmy, że chcemy pojechać do Polski, do Krakowa na ŚDM. Niektórzy są katolikami, inni osobami poszukującymi - nie są ochrzczeni. Jest z nami także jedna protestantka. To, co tutaj widzą, to dla nich wielkie świadectwo. Bardzo ciekawym doświadczeniem jest dla nich sama Msza św. w Polsce. My jesteśmy małą wyspą chrześcijaństwa, nasze wspólnoty są malutkie - moja parafia liczy 300 osób. Katolicy stanowią około 1 proc. mieszkańców. Tutaj widzą inne oblicze Kościoła. Skala, w jakiej widzą go tutaj, poszerza ich horyzonty i w ogóle - myślenie o chrześcijaństwie,

- Jestem przekonany, że te spotkania z innymi ludźmi tutaj przemieniają ich - mnie samego przemieniają. Nie jest ważne to, że widzimy piękne budynki kościołów, piękne wnętrza, ale to, jakich ludzi spotykamy tutaj, w Polsce - mówi duszpasterz Tajwańczyków :

Nie wszystkie rodziny parafii, które chciały przyjąć pielgrzymów, goszczą ich u siebie - po prostu młodych przyjechało znacznie mniej, niż było chętnych na ich przyjęcie. Wśród goszczących młodych Azjatów są panie Barbara i Stanisława. Początkowo obawiały się, czy będzie im odpowiadało nasze jedzenie.

- Oni się cieszą, że mogą spróbować czegoś nowego - uśmiecha się misjonarz. -  Poznają nowe smaki, a w kulturze chińskiej o jedzeniu można rozmawiać godzinami. Mówią tylko, że w polskiej kuchni wszystko jest bardziej twarde niż u nich.

Pani Barbara gości dwójkę Tajwańczyków - Dziewczyna przybrała sobie polskie imię Faustyna, a chłopak ma imię, które brzmi Idżi - jest bardzo szczęśliwy, że je zapamiętałam. Przy stole rozmawiamy o wszystkim - na ile nam możliwości językowe pozwalają. Ale nie czujemy bariery językowej. W domach nasi goście mieszkają po dwie osoby - zawsze któreś z tej dwójki mówi po angielsku. Są bardzo ciekawi naszej kuchni, wszystkiego próbują. Robią zdjęcia temu, co im podamy. Są przesympatyczni!

- Mieszkają u nas, w wieżowcu - mówi pani Stanisława. - Dużą atrakcją była dla nich „wycieczka” na dach - syn zabrał tam nasze dwie dziewczyny, Weronikę i Iwę o zmroku. Były zachwycone widokiem. Jestem bardzo szczęśliwa, że możemy u nas w domu gościć uczestników ŚDM. Nie wyobrażam sobie, żeby nie otworzyć przed nimi naszych drzwi. Nasze dorosłe już dziś dzieci też brały udział w różnego rodzaju rekolekcjach, pielgrzymkach, Też je przyjmowano w domach jak swoje dzieci. Tym bardziej jestem pewna, że tak trzeba i bardzo się cieszę, że mogliśmy tak się włączyć w ŚDM.