Dobry czas na więź z Bogiem

Kto przebywa w gliwickim Areszcie Śledczym?

To areszt dla mężczyzn, którzy oczekują na swoje wyroki, i już skazanych, odbywających tu karę.

Jak długo jest Ksiądz tutaj kapelanem?

Już osiem lat pełnię tę posługę wśród ludzi, którzy w życiu się pogubili. Areszt czy odbywanie kary to dobry czas na odkrycie więzi z Panem Bogiem. To czas odizolowania, kiedy człowiek jest wyciągnięty z pędu życia i może zastanowić się, odpowiedzieć sobie na najważniejsze pytania: po co żyje, jaki jest cel i sens tego życia. To może się stać miejscem doświadczenia żywego Boga. I wielu się nawraca. Widzę to. Moja posługa polega na towarzyszeniu tym ludziom i pomocy w odkryciu piękna człowieczeństwa i dziecka Bożego, które przez grzech, błędne decyzje życiowe gdzieś się pogubiło.

Jak komuś w tak trudnej sytuacji życiowej pomóc odkryć, że jego najgłębsza i pierwsza tożsamość to tożsamość dziecka Boga?

To łaska Pana Boga działa, ja jestem tylko tego świadkiem. Moim zadaniem jest przede wszystkim przygotowanie do sakramentów. I to jest niesamowite zobaczyć, jak człowiek może odkryć i przyjąć Jezusa jako swojego Pana i Zbawiciela w swojej pierwszej spowiedzi, a potem Komunii Świętej. Co roku przygotowujemy grupę do bierzmowania i widzę, jak te osoby otwierają się na dary Ducha Świętego. Dorośli ludzie, którzy odkrywają, że czegoś im jeszcze w życiu brakuje. Właśnie 7 osób przyjęło sakrament bierzmowania. W ich przygotowaniu, które trwało od Wielkiego Postu, pomagała mi grupa animatorów.

Kursy i przygotowanie do bierzmowania to nie pojedyncze akcje, ale część szerszego programu.

Trzy razy w roku razem ze Wspólnotą Rodzin Mamre organizujemy dni ewangelizacyjne w areszcie – w święto Podwyższenia Krzyża, w Wielkim Poście i podczas czuwania przed Zesłaniem Ducha Świętego. W niedziele są Msze św., we wtorki i w soboty posługa kapłańska, w czwartki i piątki indywidualne spotkania. Również w piątki razem z osobami świeckimi są ewangeliczne rozmowy w grupie, a w soboty i we wtorki grupy biblijne.

Istnieje też grupa pisania ikon.

Prowadzi ją Anna Żarnowiecka. Jedenastu osadzonych uczestniczy w poznawaniu chrześcijaństwa poprzez pisanie ikon. Pierwszą była „Jezus i Abba Menas” (Jezus i Przyjaciel). Każdy szczegół tej ikony miał ważne przesłanie dla nich – możesz być przyjacielem Jezusa. obojętnie, co zrobiłeś w swoim życiu – to nie wpływa na to, że Bóg cię odrzuca. On przyjmuje cię jako przyjaciela.

Co Księdzu daje posługa tutaj?

Rozwija mnie. Przyszedłem tu, kiedy byłem wikarym w parafii katedralnej. Kiedy ks. infułat Konrad Kołodziej, wtedy proboszcz tej parafii, zapytał, kto chciałby być kapelanem w areszcie. byłem przekonany, że mam tu być. Widzę tu, jak łaska Boża działa w sercach ludzkich, to bardzo umacnia mnie w tej posłudze. I daje przeświadczenie, że nie ma takiej sytuacji życiowej, w której Bóg nie mógłby zadziałać.

Kiedy widzę ludzi, którzy bardzo mocno się pogubili i powracają do wiary, ich świadectwo jest dla mnie umocnieniem, buduje się moja wiara. Na pewno ta posługa pomogła mi w mówieniu kazań. Nauczyłem się mówić prostym językiem i szukać zrozumiałego sposobu przekazu. Chodzi o żywe słowo, dialogowane. Pytam, oni odpowiadają – i razem odkrywamy prawdę orędzia, jakie jest przewidziane na daną niedzielę, i jego praktyczne zastosowanie. Widzę tu poruszenie duchowe, to fenomen w więziennictwie. Dla mnie to jest unaocznienie przypowieści o zagubionej owcy, w której Pan Jezus mówi, że większa radość jest z jednego nawróconego niż z 99 będących już we wspólnocie. Tu odkrywamy, jak Jemu bardzo zależy na każdym człowieku i jaką ma słabość do grzeszników.

Jak przekonać o tym kogoś, kto zobaczył swoją sytuację, skonfrontował się z nią i czuje się raczej ostatnią owcą, której może szukać Jezus?

Ale odkrywa, że Bóg jest miłością. Ten, który tak się czuje, poraniony przez życie, odkrywa, że Pan Bóg naprawdę go kocha. A wtedy otrzymuje łaskę, żeby zacząć inaczej żyć. Punktem wyjścia jest doświadczenie miłości Boga.