Musimy leczyć rany, a nie tylko być trybunałem – komentując Amoris letitia wskazuje abp Vincenzo Paglia.
Przewodniczący Papieskiej Rady ds. Rodziny podkreśla, że adhortacja apostolska Franciszka profetycznie otwiera nową perspektywę. Rodzina nie dotyczy już tylko jednostek i ich pragnienia miłości. Tekst mówi o wymiarze rodzinnym w stworzeniu, historii, społeczeństwie. „Kościół jest rodziną. Narody mają być rodzinami. Życie rodzin nie może być dla Kościoła przede wszystkim zbiorem kwestii moralnych, rodzina musi być źródłem żywotności wiary” – wskazuje abp Paglia.
Watykański hierarcha podkreśla, że rodziny to nie są poddani Kościoła, ale jego dzieci, wśród których on żyje, z którymi stawia czoło trudnościom dnia codziennego. Przypomina zarazem, że nie można wszystkich wkładać do jednego worka. „Jeśli porzucona przez męża kobieta z dziećmi spotka mężczyznę, którego pokocha, stworzą trwały związek, być może pojawią się w nim kolejne dzieci, to jak możemy taką relację nazywać wyłącznie cudzołóstwem?” – pyta retorycznie. I dodaje: „Musimy leczyć rany, a nie być bezwzględnym trybunałem. Małżeństwo pozostaje nierozerwalne i nie wprowadzono reguły, że rozwodnicy mogą przystępować do komunii. Tekst mówi jednak o forum wewnętrznym, rachunku sumienia, drogach pokuty, miłości do biednych, rozeznaniu. Na tej drodze zaangażowanie wzrasta i może stać się pełne”.
Abp Paglia wyznaje, że jakiś czas temu rozmawiał z Ojcem Świętym o sytuacji rodzin. Stwierdził wówczas, że za przykładem Jezusa musimy wyjść poza ogrodzenie i szukać zagubionych owiec, także rozwodników w powtórnych związkach. Franciszek go skorygował mówiąc: wychodzić trzeba, ale oni nie są poza ogrodzeniem Kościoła, nie zostali ekskomunikowani. „Tym, których ten dokument napawa niepokojem jako zbyt rewolucyjny, powtarzam za Janem XXIII: To nie Ewangelia się zmienia, to my ją lepiej rozumiemy” – podkreśla przewodniczący Papieskiej Rady ds. Rodziny.
Rosną m.in ograniczenia w zakresie deklaracji chrześcijańskiego światopoglądu w życiu publicznym.
Za wiarę są z największą surowością karani przez komunistów.
W jej skład wejdą członkowie dwóch dykasterii: nauki wiary i tekstów prawnych.
Inspirację jest podobne wydarzenie, które ma miejsce w Krakowie.
Wraz z zakorzenianiem się praktyki synodalności w Kościele w Polsce - nadziei będzie przybywać.