Miłosierdzie 2.0

Jest specjalna aplikacja i można „szerować”, czyli udostępniać treści innym użytkownikom (od ang. „share”, czyli „dzielić się”). Innymi słowy – to, co internauci lubią najbardziej. Nowość tkwi w tym, czym dzielą się użytkownicy „Misericors”, bo tak nazywa się owa aplikacja.

Szymon pisze: „Oddałem swoje śniadanie potrzebującemu”; Jakub: „Pomagam przeprowadzić wózek przez przejazd kolejowy”; Kasia: „Odwiedzam chorą koleżankę w domu”; Agnieszka: „Ofiarowałam dzisiejszą Eucharystię w intencji koleżanki, by odbudowała swoją relację z Panem Bogiem”. Co na to inni użytkownicy? Sześć osób chce zrobić podobnie jak Agnieszka, a trzy obiecały swoją modlitwę. Jakuba chcą naśladować trzy osoby. Trzy kolejne wspierają go modlitwą. Tak to mniej więcej działa.

Uczynki w telefonie

„Misericors” (łac. „miłosierny”) to prosta aplikacja, której główną osią są uczynki miłosierdzia – zarówno względem duszy, jak i względem ciała. Katechizmowy katalog użytkownicy aplikacji uzupełniają sami (wystarczy pobrać program na telefon i zalogować się), dopisując pomysły na ich konkretną realizację w codziennym życiu. „Nieumiejętnych pouczać” to nie tylko dzielić się swoją wiedzą, ale też dawać dobry przykład, przyznać rację komuś innemu czy przeczytać dobrą książkę.

Lista takich propozycji to jedna część aplikacji. Druga to „Tablica”, na której można podzielić się tym, jaki uczynek zrobiło się danego dnia. Pod każdym takim wpisem są dwie ikonki (zamiast znanego z Facebooka „Lubię to!”), w które mogą klikać pozostali użytkownicy. Dłonie złożone do modlitwy oznaczają wsparcie duchowe – np. dziękczynienie za to, co się udało. Dłonie rozłożone to krótkie świadectwo: „Chcę zrobić tak samo”.

– Jedna z kolejnych aktualizacji ma umożliwić także zaproponowanie innym użytkownikom z okolicy (aplikacja będzie wykorzystywać geolokalizację) przyłączenie się do jakiegoś uczynku miłosierdzia, któremu jedna osoba nie może sprostać – wyjaśnia ks. Rafał Wilkołek, współtwórca projektu „Misericors”, doktorant UPJPII w Krakowie. – W ten sposób powstanie grupa „miłosiernych”, działających wspólnie – wyjaśnia. Jak dodaje, to właśnie do łączenia działania w rzeczywistości z wirtualnym świadectwem ma służyć przygotowana aplikacja.

Dodatkową inspiracją mają być publikowane codziennie o godz. 15 grafiki z krótkimi tekstami poświęconymi miłosierdziu Bożemu. Chodzi o to, by połączyć trzy wymiary – doświadczanie miłosierdzia, jego wyświadczanie i kult. – Najpierw otrzymujemy łaskę. Później dzięki niej możemy coś konkretnego zrobić dla innych. Skoro jednak dzielimy się czymś, co nie jest nasze, musimy za to dziękować – uwielbiając Boga w Jego miłosierdziu – wyjaśnia ks. Wilkołek.

Pierwsi chętni już się pojawili. Od grudnia zeszłego roku aplikację pobrano ponad 8 tys. razy. Wpisy pojawiają się po polsku, angielsku czy hiszpańsku.

Sama aplikacja to nie wszystko. „Misericors” to projekt obecny także w mediach społecznościowych (obecnie na Facebooku, Twitterze i Snapchacie) oraz w „klasycznym” internecie. – Portal misericors.org to przede wszystkim „biblioteczka” tekstów o miłosierdziu – na tyle krótkich, żeby można je było przeczytać między jedną a drugą stacją metra – mówi ks. Rafał. Docelowo ma się tam pojawić także m.in. dział poświęcony formom kultu Miłosierdzia Bożego (koronce, Godzinie Miłosierdzia, obrazowi „Jezu, ufam Tobie”) oraz ista dzieł miłosierdzia. – Taki spis jest już gotowy, choć jeszcze nieuporządkowany. To ponad 200 tys. podmiotów z całego świata i nie są to tylko instytucje kościelne – wyjaśnia ks. Wilkołek.