Spoczynek w Duchu Świętym jest spośród nadzwyczajnych charyzmatów, czy też form manifestacji Ducha Świętego jednym z najbardziej dyskutowanych i wzbudzających najwięcej emocji i kontrowersji.
Spoczynek w Duchu Świętym jest spośród nadzwyczajnych charyzmatów, czy też form manifestacji Ducha Świętego jednym z najbardziej dyskutowanych i wzbudzających najwięcej emocji i kontrowersji. Stanowiska dyskutantów, także teologów i duchownych, rozpościerają się od całkowitego kwestionowania autentyczności tego doświadczenia, po entuzjastyczne pragnienie, by stało się udziałem każdego.
Książka ks. Antonello Cadeddu wpisuje się w tę dyskusję jako jeden z głosów. Nie pragnie być niczym więcej. Jest jednak głosem konkretnym i rzeczowym, opartym bowiem na wieloletniej obserwacji. Wraz ze wspólnotą Przymierze Miłosierdzia autor ewangelizował na ulicach São Paulo i innych miast Brazylii, wśród osób różnych stanów, wierzących i niewierzących, katolików jak i nieochrzczonych, nienależących do żadnej wspólnoty kościelnej. Posługiwali wśród nich modlitwą wstawienniczą, charyzmatyczną. Zjawisko spoczynku w Duchu Świętym towarzyszyło ich ewangelizacji wyjątkowo często.
Odwołując się do dokumentów soborowych, nauczania papieskiego, wskazań biskupich, Katechizmu, a także opinii psychologów autor przedstawia możliwie obiektywnie zjawisko spoczynku. Przywołuje opisy biblijne, doświadczenia świętych, porównuje go ze zjawiskiem hipnozy i stanów jej podobnych. Przytacza także świadectwa osób, które doświadczyły spoczynku, opisujących swoje życie, niejednokrotnie gruntownie przemienione po tym doświadczeniu. Znajdziemy wypowiedzi narkomanów i alkoholików, którzy w trakcie doświadczenia spoczynku uwalniani byli od swoich nałogów (także od doraźnych skutków bycia pod wpływem substancji odurzających), świadectwa osób uzdrowionych z chorób, czy niemocy psychicznych.
Jednak mimo entuzjastycznego podejścia do tego doświadczenia autor nie kwestionuje, że ostateczne rozstrzygnięcie poszczególnych przypadków, pod wpływem jakiego ducha dana osoba upadła na modlitwie, pozostaje w gestii kompetentnego opiekuna duchowego, a także czasu, gdyż jak we wszystkim co dotyczy życia duchowego, także tu, działa zasada "poznacie ich po ich owocach." (Mt 7,16)
O. Antonello Cadeddu: Spoczynek w Duchu Świętym. Wydawnictwo Espirit
aktualna ocena | |
głosujących | |
Ocena |
bardzo słabe |
słabe |
średnie |
dobre |
super |
Nad sprawami duchowymi nie mamy pełnej kontroli i należy być ostrożnym.
Synodalność to sposób bycia i działania, promujący udział wszystkich we wspólnej misji edukacyjnej.
Droga naprzód zawsze jest szansą, w złych i dobrych czasach.
Symbole tego spotkania – krzyż i ikona Maryi – zostaną przekazane koreańskiej młodzieży.
Wraz z zakorzenianiem się praktyki synodalności w Kościele w Polsce - nadziei będzie przybywać.