Sobór budził zainteresowanie nie tylko jako miejsce dyskusji decydującej o przyszłości Kościoła, ale także jako ważne miejsce spotkania Wschodu z Zachodem. Dla świata podzielonego zimną wojną miało to kapitalne znaczenie. Komuniści zauważyli, że szukając dialogu ze światem, Kościół modyfikuje swoją twardą ocenę komunizmu, zawartą w dokumentach Piusa XI oraz Piusa XII. Pojawiła się więc pokusa, aby reformy soborowe wykorzystać dla legitymizacji własnego systemu oraz akceptacji pojałtańskiego status quo w Europie i na świecie.