Synod Biskupów – co to takiego?

Oto wykaz tych spotkań:

A. Zgromadzenia zwyczajne –

I. 29 IX-29 X 1967 – „Zachowanie i wzmocnienie wiary katolickiej, jej integralności, zapału, rozwoju, spójności doktrynalnej i historycznej”. Na tym pierwszym, historycznym już niejako zgromadzeniu omawiano szereg niezależnych od siebie tematów: reforma prawa kanonicznego; sprawa „poglądów niebezpiecznego ateizmu”; seminaria i teologiczne kształcenie duchowieństwa; małżeństwa mieszane wyznaniowo; reforma liturgii.

Uczestniczyło w nim 197 ojców synodalnych, ale bez członków episkopatu Polski, którzy nie wyjechali do Rzymu na znak solidarności z kard. Stefanem Wyszyńskim, któremu ówczesne władze odmówiły rok wcześniej paszportu. Obecny był jedynie bp Wł. Rubin jako sekretarz generalny Synodu. Na zakończenie opracowano „relatio finalis” nt. „bezbożnego ateizmu” i wystosowano apel do narodów w sprawie utrzymania pokoju.

II. 30 IX-6 XI 1971 – „Posługa kapłańska i sprawiedliwość w świecie”. Obradowano nad rolą i zadaniami duchowieństwa oraz nad sprawiedliwością w świecie. Udział 210 ojców oraz specjalnie zaproszonych ekspertów i audytorów. Było to najdłuższe, jak dotychczas, posiedzenie synodalne.
W czasie jednej z niedzielnych przerw w obradach 17 X 1971 Paweł VI beatyfikował o. Maksymiliana M. Kolbego. Ogłoszono, za aprobatą papieską, dwa dokumenty: nt. duchowieństwa i sprawiedliwości.

III. 27 IX-26 X 1974 – „Ewangelizacja w świecie współczesnym”. 209 delegatów. Jednym z 4 głównych relatorów był kard. K. Wojtyła, który mówił o teologicznych aspektach ewangelizacji. Był to pierwszy Synod, po którym Papież (Paweł VI) ogłosił dokument podsumowujący, zwany adhortacją apostolską – „Evangelii nuntiandi” (8 XII 1975).

IV. 30 IX-29 X 1977 – „Katechizacja w naszych czasach” – ze szczególnym uwzględnieniem dzieci i młodzieży. 204 delegatów oraz doradcy, eksperci i audytorzy. Było to ostatnie zgromadzenie, które zwołał i któremu przewodniczył Paweł VI, ale wnioski synodalne opracował już Jan Paweł II w swej pierwszej adhortacji – „Catechesi tradendae” (16 X 1979).

V. 26 IX-25 X 1980 – „Rodzina chrześcijańska we współczesnym świecie”. 216 ojców synodalnych i 43 osoby świeckie, zaproszone imiennie przez Papieża. Pierwszy Synod pod przewodnictwem Jana Pawła II, który ogłosił następnie adhortację „Familiaris consortio” (22 XI 1981).

VI. 29 IX-29 X 1983 – „Pokuta i pojednanie w posłannictwie Kościoła”. 221 ojców i 19 zaproszonych gości. Adhortacja „Reconciliatio et paenitentia” (2 XII 1984) – po raz pierwszy Papież użył tu słowa „postsynodalna”.

VII. 1-30 X 1987 – „Powołanie i posłannictwo świeckich w Kościele i świecie w 20 lat po Soborze”. Udział (formalnie) 232 ojców, ekspertów i innych zaproszonych gości, w rzeczywistości było ich mniej, gdyż niektórzy z nich nie mogli dojechać, zwłaszcza z ówczesnej Czechosłowacji i Wietnamu. Adhortacja „Christifideles laici” (30 XII 1988).

VIII. 30 IX-28 X 1990 – „Formacja kapłańska w bieżących warunkach”. 238 ojców synodalnych, a sekretarzem specjalnym, mianowanym przez Papieża, był ówczesny biskup włocławski (obecnie metropolita gnieźnieński-senior) Henryk Muszyński. Również tu nie mogli przybyć delegaci z Chin, Laosu i Kambodży. Adhortacja „Pastores dabo vobis” (25 III 1992).

IX. 1-30 X 1994 – „Życie konsekrowane i jego posłannictwo w Kościele i w świecie”. 245 ojców synodalnych, 75 audytorów (51 mężczyzn i 24 kobiety), 20 ekspertów. Adhortacja „Vita consecrata” (25 III 1996).

X. 30 IX-27 X 2001 – „Biskup sługą Ewangelii Jezusa Chrystusa, aby nieść nadzieję światu”. 247 ojców synodalnych. Było to pierwsze zgromadzenie synodalne w nowym stuleciu i tysiącleciu. Adhortacja apostolska „Pastores gregis” (16 X 2003).

XI. 2-23 X 2005 – „Eucharystia źródłem i szczytem życia i misji Kościoła”. Udział 256 biskupów ze 118 krajów. Był to ostatni synod, zwołany przez Jana Pawła II i z tematem przezeń zaproponowanym, a zarazem pierwszy pod przewodnictwem Benedykta XVI. Adhortacja apostolska „Sacramentum caritatis” – o Eucharystii jako sakramencie miłości (22 II, ogłoszona 13 III 2007).