Ewangelia dla uzależnionych

Program 12 kroków AA

W grupach oksfordzkich kadzono nacisk na tzw. 4 absoluty: absolutną uczciwość, czystość, bezinteresowność i absolutną miłość.[24] Pastor F. Buchmann widział swój ruch jako działalność ponadkonfesyjną, która miała prowadzić do odnowy wiary, życia religijnego i moralnego po I wojnie światowej. Podkreślał on rolę oddania się Bogu, aby otrzymać Jego przebaczenie i prowadzenie. Członkowie grupy przywiązywali wagę do zadośćuczynienia i osobistej przemiany. Teologiczna nauka opierała się na sześciu założeniach:

1. Ludzie są grzeszni,
2. Ludzie mogą się zmieniać,
3. Wyznanie grzechu jest warunkiem przemiany,
4. Przemieniony człowiek ma bezpośredni dostęp do Boga,
5. Bóg czyni cuda także dzisiaj,
6. Ci, którzy doznali przemiany, mają obowiązek prowadzić innych ku przemianie.[25]

Z kolei na bazie tych założeń członkowie AA realizowali następujący program, przekazywany ustnie, również składający się z 6 punktów:

1. Przyznaliśmy, że jesteśmy pokonani, że jesteśmy bezsilni wobec alkoholu,
2. Zrobiliśmy obrachunek naszych wad lub grzechów,
3. Wyznaliśmy, lub powiedzieliśmy o naszych brakach innej osobie w zaufaniu,
4. Zadośćuczyniliśmy wszystkim, których skrzywdziliśmy przez nasze picie,
5. Staraliśmy się nieść pomoc innym alkoholikom bez żadnej myśli o nagrodzie pieniężnej lub prestiżowej,
6. Modliliśmy się do jakiegokolwiek Boga, o którym myśleliśmy, że istnieje, o siłę do przestrzegania tych przykazań.[26]

Jak wspomniano, program ten początkowo przekazywano w postaci pewnej ustnej tradycji nowo przybyłym do AA, których członkowie tej wspólnoty aktywnie szukali, m.in. w szpitalach. Bill Wilson, czuł jednak, że być może program ten jest zbyt trudny i wymaga dalszego uszczegółowienia, niejako rozpisania na więcej etapów. Któregoś dnia usiadł i rozpisał wspomniane 6 punktów na 12 kroków. W pierwotnej wersji brzmiały one następująco:

1. Przyznaliśmy, że jesteśmy bezsilni wobec alkoholu, że przestaliśmy kierować własnym życiem,
2. Uwierzyliśmy, że Bóg może przywrócić nam zdrowie,
3. Postanowiliśmy powierzyć naszą wolę i nasze życie opiece i kierownictwu Boga,
4. Zrobiliśmy gruntowny i odważny obrachunek moralny,
5. Wyznaliśmy sobie, Bogu i drugiemu człowiekowi istotę naszych błędów,
6. W pełni zapragnęliśmy, aby Bóg uwolnił nas od wszystkich wad charakteru,
7. Klęcząc w pokorze, zwróciliśmy się do Niego, aby usunął nasze braki – niczego nie ukrywając.
8. Zrobiliśmy pełną listę osób, które skrzywdziliśmy i staliśmy się gotowi zadośćuczynić im wszystkim,
9. Zadośćuczyniliśmy osobiście wszystkim, wobec których było to możliwe, z wyjątkiem tych przypadków, gdy zraniłoby to ich, lub innych.
10. Prowadziliśmy nadal obrachunek moralny z miejsca przyznając się do popełnianych błędów,
11. Dążyliśmy poprzez modlitwę i medytację, do coraz doskonalszej więzi z Bogiem, dążąc jedynie do poznania Jego woli wobec nas, oraz do siłę do ich spełniania.
12. Po doświadczeniu duchowym, którego doznaliśmy w rezultacie tego postępowania, staraliśmy się nieść posłanie innym, zwłaszcza alkoholikom, i stosować te zasady we wszystkich naszych poczynaniach.

W następnej kolejności na usilne prośby i nalegania niektórych alkoholików zastąpiono w drugim kroku słowo „Bóg” określeniem „Siła Wyższa” oraz dodano słowa „Bóg jakkolwiek Go pojmujemy”, w kroku trzecim i jedenastym, aby ułatwić wejście do wspólnoty agnostykom, ateistom i niewierzącym.[27]

Obecnie program 12 kroków AA prezentuje się następująco:

1. Przyznaliśmy, że jesteśmy bezsilni wobec alkoholu, że przestaliśmy kierować własnym życiem.
2. Uwierzyliśmy, że Siła Większa od nas samych może przywrócić nam zdrowie.
3. Postanowiliśmy powierzyć naszą wolę i nasze życie opiece Boga, jakkolwiek Go pojmujemy.
4. Zrobiliśmy gruntowny i odważny obrachunek moralny.
5. Wyznaliśmy Bogu, sobie i drugiemu człowiekowi istotę naszych błędów.
6. Staliśmy się całkowicie gotowi, aby Bóg uwolnił nas od wszystkich wad charakteru.
7. Zwróciliśmy się do Niego w pokorze, aby usunął nasze braki.
8. Zrobiliśmy listę osób, które skrzywdziliśmy i staliśmy się gotowi zadośćuczynić im wszystkim.
9. Zadośćuczyniliśmy osobiście wszystkim, wobec których było to możliwe, z wyjątkiem tych przypadków, gdy zraniłoby to ich lub innych.
10. Prowadziliśmy nadal obrachunek moralny, z miejsca przyznając się do popełnianych błędów. 
11. Dążyliśmy poprzez modlitwę i medytację do coraz doskonalszej więzi z Bogiem, jakkolwiek Go pojmujemy, prosząc jedynie o poznanie Jego woli wobec nas oraz o siłę do jej spełnienia.
12. Przebudzeni duchowo w rezultacie tych Kroków, staraliśmy się nieść posłanie innym alkoholikom i stosować te zasady we wszystkich naszych poczynaniach.[28]

Inne wspólnoty dla uzależnionych powstałe w oparciu o wspomniany program 12 kroków i 12 tradycji zasadniczo różnią się treścią pierwszego kroku, gdzie w miejsce „alkohol”, umieszczają przedmiot swojego uzależnienia, np. hazard (Anonimowi Hazardziści), żądzę (Anonimowi Seksoholicy) itp.