O powołaniu Kościoła trwającego w kolebce chrześcijaństwa - na Bliskim Wschodzie, pomimo trudnych wyzwań mówi podpisana w bazylice św. Pawła w Harissie czwarta adhortacja apostolska Benedykta XVI -„Ecclesia in Medio Oriente”.
Wyzwanie laicyzacji i fundamentalizmu
Szczególną uwagę poświęca Benedykt XVI dwom zjawiskom: laicyzacji z jej skrajnymi konsekwencjami oraz agresywnemu fundamentalizmowi, który powołuje się na źródła religijne. Zaznacza, że skrajnej laickości nie można utożsamiać z chrześcijaństwem i wskazuje, że zdrowa laickość „oznacza uwolnienie wiary od ciężaru polityki i wzbogacenie polityki o to, co wnosi wiara, przy zachowaniu koniecznego dystansu, wyraźnego rozróżnienia i niezbędnej współpracy między obydwiema”(n. 29). Oddzielanie polityki i religii, a zarazem ich harmonijna współpraca jest warunkiem rozwoju społeczeństw – stwierdza papież, apelując o właściwą formację ludzką i religijną w tej dziedzinie. Ojciec Święty upatruje przyczyn agresywnego fundamentalizmu w niepewności gospodarczo-politycznej, zdolności do manipulacji niektórych osób i niedostatecznym zrozumieniu religii. Zauważa, że „z powodów politycznych chce on przejąć władzę, czasami przemocą, nad sumieniem każdego i nad religią”(n. 30). W związku z tym Benedykt XVI apeluje do wszystkich przywódców religijnych Bliskiego Wschodu aby: „poprzez swój przykład i nauczanie dokładali wszelkich starań w celu wyeliminowania tego zagrożenia, godzącego bez różnicy i śmiertelnie w wierzących wszystkich religii”(tamże).
Niepokój o los migrantów
Ojciec Święty jest szczególnie zatroskany o los migrantów, opuszczających swą ojczyznę z powodu konfliktów i niepewności. „Jest to wybór bolesny. Wpływa poważnie na jednostki, rodziny i Kościoły. Okalecza narody i przyczynia się do zubożenia ludzkiego, kulturowego i religijnego na Bliskim Wschodzie” - pisze papież (n. 31). Jednocześnie apeluje do przywódców politycznych o unikanie „polityki lub strategii, która uprzywilejowuje jedną tylko wspólnotę, co prowadziłoby ku jednobarwnemu Bliskiemu Wschodowi, który w niczym nie odzwierciedlałby swej bogatej rzeczywistości ludzkiej i historycznej”(tamże). Wzywa, by imigrantom zapewnić w krajach nowego osiedlenia odpowiednią opiekę duszpasterską. Benedykt XVI dostrzega także zjawisko napływu pracowników z Afryki, Dalekiego Wschodu i subkontynentu indyjskiego. Nazbyt często doznają oni dyskryminacji i niesprawiedliwości. „Bezlitośnie wyzyskiwane, nie będące w stanie się bronić, z umowami o pracę mniej lub bardziej ograniczonymi czy legalnymi, osoby te są czasami ofiarami naruszenia lokalnego prawa oraz konwencji międzynarodowych. Ponadto są poddawane silnym naciskom i poważnym ograniczeniom religijnym” (n.34)- zauważa papież. Podkreśla konieczność zapewnienia im duszpasterstwa oraz obowiązek krajów przyjmujących, „poszanowania i obrony ich praw, umożliwienia im swobodnego wyrażania swej wiary poprzez promowanie wolności religijnej i budowanie miejsc kultu. Wolność religijna mogłaby stać się przedmiotem dialogu między chrześcijanami i muzułmanami, dialogu, którego pilną potrzebę i przydatność potwierdzili ojcowie synodalni”(n.34) – pisze Ojciec Święty. Apeluje jednocześnie o jedność katolików rdzennych i nowo przybyłych.
Ziemia Święta miejscem szczególnej modlitwy i pielgrzymek
Benedykt XVI przypomina, że Bliski Wschód bardzo wcześnie stał się dla wielu chrześcijan przybywających z całego świata szczególnym celem pielgrzymek, umacniających wiarę. „Była to praktyka pokutna, odpowiadająca na prawdziwe pragnienie Boga. Dzisiejsze pielgrzymki biblijne powinny powrócić do tej pierwotnej intuicji” (n.83) – wskazuje papież. Ojciec Święty jest przekonany, że „w miejscach, gdzie rozegrały się wydarzenia zbawcze, każdy pielgrzym będzie mógł podjąć drogę nawrócenia do swego Pana i znaleźć nowy zapał”. Pragnie też, „aby wierni na Bliskim Wschodzie sami mogli stać się pielgrzymami w tych miejscach uświęconych przez samego Pana i mogli mieć swobodny, nieograniczony dostęp do miejsc świętych. Ponadto, pielgrzymki do tych miejsc pozwolą chrześcijanom z innych regionów odkryć bogactwo liturgiczne i duchowe Kościołów Wschodnich. Przyczynią się też one do wspierania i zachęcania wspólnot chrześcijańskich, aby trwały wiernie i odważnie na tych błogosławionych ziemiach”(n. 84) – czytamy w adhortacji.
Kościół i świat potrzebują jedności i świadectwa chrześcijan Bliskiego Wschodu
Swój najnowszy dokument Benedykt XVI kończy apelem do chrześcijan, aby świadectwo ich braterstwa, „stało się zaczynem w ludzkim cieście (por. Mt 13, 33)! Oby chrześcijanie na Bliskim Wschodzie, katolicy i innych wyznań, w jedności dawali odważnie to świadectwo, niełatwe, ale chwalebne z powodu Chrystusa, aby otrzymać koronę życia (por. Ap 2, 10b)! Cała wspólnota chrześcijańska zachęca ich i wspiera. Niech doświadczenie, jakie przeżywają niektórzy z naszych braci i sióstr (por. Ps 66 [65], 10; Iz 48, 10; 1P 1, 7), umocni wierność i wiarę wszystkich!” - napisał papież.
Odnotowano ofiary śmiertelne, ale konkretne liczby nie są jeszcze znane.
Biskup zachęca proboszczów do proponowania osobom świeckim tego rodzaju posługi.
Nauka patrzy na poczęte dziecko inaczej niż na zlepek komórek.