Wielki Tydzień, który jest obchodzony w hiszpańskiej Galicii od XIII wieku, to największe święto religijne w każdej wiosce i w każdym miasteczku. Wszędzie panuje wówczas klimat mistycyzmu i religijności, ale także teatralny rozmach.
Do najstarszych w całym kraju należą obchody w nadmorskim Viveiro, na północnym zachodzie kraju, gdzie tradycja świętowania sięga 1214 roku. Podczas Wielkiego Tygodnia do tego miasteczka przyjeżdżają dziesiątki tysięcy turystów, aby wziąć udział w ulicznych procesjach, uroczystościach religijnych i organizowanych przez lokalne władze wydarzeniach kulturalnych.
Podobnie jak w całej Hiszpanii, także tutaj nie jest to święto radości, ale powagi i zadumy, gdyż nacisk kładzie się na Mękę Pańską. Od Palmowej Niedzieli aż do Niedzieli Zmartwychwstania Pańskiego średniowieczne uliczki Viveiro przemierza 15 procesji, podczas których członkowie ośmiu bractw religijnych niosą tzw. pasos - ogromne platformy, na których umieszczone są figury Jezusa, Matki Bożej oraz całe sceny religijne. Niektóre z tych pasos należą do najstarszych w Hiszpanii; są prawdziwymi dziełami sztuki w drewnie, najczęściej nieznanych artystów ludowych.
Słynne są procesje Drogi Krzyżowej we wtorek i w środę i procesja Ostatniej Wieczerzy w czwartek. W piątek ma miejsce tzw. Spotkanie w gotyckiej części miasta, podczas którego od godz. 7 rano przedstawiana jest Droga Krzyżowa Jezusa, a następnie odbywają się procesje "Zdjęcia z Krzyża" i "Świętego Pogrzebu".
Procesje w Viveiro organizowane są przez bractwa religijne, z których najstarsze, La Venerable Orden Tercera Franciscana (Wielebny Trzeci Zakon Franciszkanów), zostało utworzone w 1214 roku. Tradycja innego, tzw. Cofradia de Santisimo Rosario (Bractwo Najświętszego Różańca), wywodzi się z wieku XV; bractwo jest znane z tego, że kiedyś przynależała do niego tylko miejscowa arystokracja.
Członkowie bractw przebierają się za pokutników w spiczastych kapturach zakrywających twarz, tzw. capirotes. Tradycja sięga średniowiecza, kiedy osoby ukarane przez Inkwizycję musiały przywdziewać sanbenito, czyli przypominające tunikę szaty pokutnicze, oraz zakładać na głowę spiczasty kaptur. Każde bractwo ma swoje kolory szat i swój herb. Większość posiada swój zespół muzyczny, który towarzyszy procesjom.
Pochód zamykają przedstawiciele duchowieństwa, lokalnych władz i policji miejskiej w galowych mundurach.
Tradycja bractw religijnych w Galicii sięga XIII wieku, ale najbardziej rozwinęły się w wiekach XV i XVI. Już wtedy adorowały swojego patrona i zajmowały się działalnością charytatywną, np. prowadziły szpitale, rozdawały żywność ubogim, organizowały pogrzeby biednym. Do dziś członkostwo w bractwie uważane jest za przywilej.
W 1988 roku obchody Wielkiego Tygodnia w Viveiro otrzymały zaszczytny tytuł Fiesty Turystycznej w skali całego kraju. Lokalne władze organizują w tym czasie liczne kulturalne imprezy okolicznościowe, jak koncerty muzyki sakralnej, konferencje i wystawy.
Watykan uznał cud potrzebny do kanonizacji Pier Giorgio Frassatiego.
Pielgrzymi będą mogli zbierać pieczątki do specjalnego paszportu w wydaniu papierowym oraz cyfrowym.
„Nie chcę powiedzieć, że przywykliśmy do katastrof, ale wiara nas nie opuszcza”.
Franciszek zrezygnował z publikacji adhortacji posynodalnej.
Franciszek zrezygnował z publikacji adhortacji posynodalnej.
Jako dewizę biskupiego posługiwania przyjął słowa „Ex hominibus, pro hominibus” (Z ludu i dla ludu).