– Pomoc potrzebującym to nie tylko napełnienie pustych brzuchów, ale przede wszystkim serc spragnionych Boga – mówią elżbietanki. Wzorem założycielki Marii Luizy Merkert 1300 sióstr służy ludziom w 18 krajach Europy, Ameryki Południowej, Azji i Afryki.
Celem jest bezpieczeństwo dziecka. Kościół w jego budowaniu chce i może pomóc.
Siostra Emiliana Minuta podczas niemieckiej okupacji w beczce po jedzeniu wywiozła z radomskiego więzienia kilku więźniów politycznych. Gdy władze komunistyczne nie chciały dać ziemi pod planowany kościół, zakonnice oddały swój ogród.
"Wszystko wskazuje na to, że objawienia będą uznane, być może jeszcze w tym roku".
Niewielkie pomieszczenie w sercu siedziby nazywają „pokojem Wujka”. – Wchodzimy tu, by się wyciszyć, ale także pogadać z Wujkiem, powiedzieć mu, co nam leży na serduchach i go posłuchać – mówi Przemysław Duda, prezes fundacji.
Zmiany w naszym nastawieniu do lasów i każdego drzewa z osobna nie dokonają się z dnia na dzień. Ani nawet z kadencji na kadencję.
Książka zawierająca wywiady o tym, jakie to patologie dzieją się w żeńskich zgromadzeniach zakonnych. Po co to komu? I jak mówić o zakonach prawdę?
– Utrzymujemy się z pracy własnych rąk i w ten sposób ewangelizujemy – mówi s. Judyta Kowalska, przełożona generalna honoratek.
Ksiądz czyta: „Zbliżali się do Jezusa wszyscy celnicy i grzesznicy, aby Go słuchać” – w murach poprawczaka to bardzo, bardzo dobra nowina.
– W codzienności odczuwamy wdzięczność ludzi. Dobro, które działo się w szpitalu, wraca do nas, gdy teraz same potrzebujemy pomocy – mówią siostry boromeuszki z Gogolina.
Nie wiemy ilu ich jest. Zapewne każdego dnia więcej. Z sytej Europy, męczeńskiej Azji, żyjącej w biedzie Afryki czy pełnych kontrastu Ameryk.
