Ludzie Lasek wspominają, że codziennie „tam zaglądała i osobiście kierowała pracą kilku zatrudnionych osób. Uważała ten dział za organ nadrzędny nad wszystkimi innymi”.
Jeszcze w czasie I wojny światowej staraniem m. Czackiej po raz pierwszy w kraju przetłumaczono i wydano dzieło Maurice’a de la Sizeranne’a pt. „Niewidomy o niewidomych”, które we Francji przez szereg lat było czymś w rodzaju biblii tyflologów. Dzieło to, oparte na ideałach filantropii chrześcijańskiej, było dla m. Elżbiety wielką pomocą i wzorem.
Z laskowskim ośrodkiem była zaprzyjaźniona prof. Maria Grzegorzewska (1888- 1967), która w 1922 roku założyła Państwowy Instytut Pedagogiki Specjalnej w Warszawie, a w cztery lata później wydała najstarsze polskie opracowanie tyflologiczne zatytułowane „Psychologia niewidomych”. Inną ważną pracą z tego zakresu jest „Historia niewidomych polskich w zarysie” z 1960 roku, napisana przez dr Ewę Grodecką i charakteryzująca pierwsze półwiecze rodzimej tyflologii.
aktualna ocena | |
głosujących | |
Ocena |
bardzo słabe |
słabe |
średnie |
dobre |
super |
Leon XIV do abp Wachowskiego: będą cię poznawać nie po słowach, ale po miłości
"Gdy przepisywałam Pismo Święte, trafiałam na słowa, które odniosłam do siebie, do swojego życia".
Nikt nie jest powołany do rozkazywania, wszyscy są powołani do służenia.