Papież, przygotowując się do podróży do Turcji, zachęca cały Kościół do ponownego odkrycia i pogłębienia wiary wyrażonej w Credo nicejskim. Przypomniał, iż został zatwierdzony dokument Międzynarodowej Komisji Teologicznej „Jezus Chrystus, Syn Boży, Zbawiciel. 1700. rocznica Soboru Ekumenicznego w Nicei”.

Następnie Leon XIV zauważa, iż w tym Roku Świętym, poświęconym naszej nadziei, którą jest Chrystus, obchodzimy również 1700. rocznicę pierwszego Soboru Ekumenicznego w Nicei, który w 325 r. ogłosił wyznanie wiary w Jezusa Chrystusa, Syna Bożego stanowiące sedno wiary chrześcijańskiej. Jest ono podstawą jedności wszystkich chrześcijan.

Ojciec Święty przywołuje kontekst historyczny, bowiem po zakończeniu prześladowań Kościół pogrążył się w sporach, przede wszystkim z powodu herezji Ariusza, który twierdził, że Jezus nie jest prawdziwym Bogiem. Było to poważne zagrożenie dla wiary i jedności Kościoła. W tej sytuacji Cesarz Konstantyn zwołał biskupów do Nicei. Ojcowie Soboru, wierni Pismu i Tradycji potwierdzili, że Jezus jest zrodzony, a nie stworzony, że jest współistotny (homoousios) Ojcu, użyli precyzyjnych pojęć filozoficznych, aby ochronić biblijną prawdę o Chrystusie. Pragnęli podkreślić, że jedyny, prawdziwy Bóg, nie jest dla nas nieosiągalnie odległy, ale – wręcz przeciwnie – zbliżył się do nas i wyszedł nam naprzeciw w Jezusie Chrystusie – stwierdza papież.

Leon XIV zwraca uwagę, iż aby wyrazić swoje przesłanie za pomocą prostego języka Biblii i liturgii, Sobór wykorzystuje niektóre sformułowania z chrzcielnego wyznania wiary. Formuły „Bóg z Boga, światłość ze światłości” podkreślają, że Syn jest prawdziwym Bogiem, a nie stworzeniem. Chrześcijanin jest zatem wezwany do nawrócenia się od martwych bożków do Boga żywego i prawdziwego. Credo nie jest teorią — wyznaje Boga, który zbawił nas poprzez Jezusa Chrystusa – wskazuje Ojciec Święty.

Zobacz też:

Historia Kościoła (10) 04/2025 DODANE 12.06.2025 AKTUALIZACJA 12.06.2025

Nicea 325: W jaki sposób określenie Syna Bożego jako „współistotnego Ojcu” znalazło się w nicejskim Credo?

Przez wieki utrwaliło się przekonanie, że przyczyną zwołania I Soboru Nicejskiego była szerząca się herezja arianizmu. Tymczasem głównym powodem był brak zgody co do terminu obchodzenia Wielkanocy. Jak z „błahego” powodu urodziło się coś, co dało chrześcijaństwu wspólne wyznanie wiary? »

więcej »

Papież analizuje poszczególne sformułowania nicejskiego wyznania wiary zaznaczając, że wyraża ono prawdę o zstąpieniu Syna Bożego z nieba, który staje się w pełni człowiekiem (z duszą i ciałem), aby nas zbawić i uczynić uczestnikami Boskiej natury.  To przebóstwienie nie ma zatem nic wspólnego z samoubóstwieniem człowieka. Wręcz przeciwnie – Ten, który stworzył nas w cudowny sposób, sprawił, że staliśmy się uczestnikami Jego boskiej natury, co oznacza udział w życiu Boga dzięki Jego łasce – podkreśla Leon XIV.

Ojciec Święty przypomina, że po Nicei spory trwały, a arianizm nadal się szerzył. Filarem prawowierności stał się św. Atanazy. Pokolenie Ojców Kapadockich i zachodnich teologów doprowadziło do rozwoju nauki trynitarnej. W 381 r. Sobór Konstantynopolitański uzupełnił Credo o artykuł o Duchu Świętym. Tak powstał dzisiejszy Symbol nicejsko-konstantynopolitański – wyznanie wszystkich tradycji chrześcijańskich.

Następnie papież stawia pytanie o to, jak wygląda dziś wewnętrzne przyswojenie Credo? Czy czujemy, że dotyczy ono również naszej współczesnej rzeczywistości? Zachęca do przeprowadzenia rachunku sumienia i zastanowienia się: Czy Bóg jest dla nas żywy? Czy traktujemy stworzenie z szacunkiem? Czy Jezus Chrystus jest naprawdę naszym Panem? Zaznacza, iż Credo powinno kształtować nasze życie, postawy i relacje. Wyznanie Jezusa jako Pana prowadzi do miłości Boga i bliźniego, solidarności z ubogimi i cierpiącymi, życia na wzór Chrystusa, który „zstąpił” i uniżył się dla naszego zbawienia.

Zobacz też:

Historia Kościoła (9) 03/2025 DODANE 24.04.2025 AKTUALIZACJA 20.05.2025

1700. rocznica Soboru Nicejskiego. Jego zwołanie poprzedziły wielkie tąpnięcia w imperium rzymskim

Na Soborze Nicejskim w 325 roku ustalono wspólne wyznanie wiary, które do dzisiaj definiuje, kto jest chrześcijaninem. Sobór był jednak owocem gwałtownych przemian, jakie dokonywały się w Cesarstwie Rzymskim w IV wieku – stuleciu, które wytyczyło drogę dla świata i Kościoła na kilkanaście wieków.  »

więcej »

Leon XIV wskazuje na wymiar ekumeniczny Credo nicejskiego. Przypomina, że chrześcijanie różnych wyznań wspólnie wyznają wiarę w jedynego Boga, Ojca wszystkich ludzi, wspólnie wyznają jedynego Pana i prawdziwego Syna Bożego Jezusa Chrystusa, oraz jedynego Ducha Świętego, „który pobudza nas i prowadzi do pełnej jedności i do wspólnego świadczenia o Ewangelii. To, co nas łączy, jest naprawdę czymś znacznie większym niż to, co nas dzieli” – stwierdza Ojciec Święty. Apeluje: „Musimy wspólnie kroczyć ku jedności i pojednaniu między wszystkimi chrześcijanami. Credo nicejskie może być podstawą i punktem odniesienia tej wędrówki. Proponuje nam bowiem model prawdziwej jedności w uzasadnionej różnorodności. Jedność w Trójcy, Trójca w Jedności, ponieważ jedność bez różnorodności jest tyranią, a różnorodność bez jedności jest rozpadem” – pisze papież.  Przypominając  nauczanie Soboru Watykańskiego II i opublikowanej przed trzydziestu laty encykliki św. Jana Pawła II Ut unum sint, papież wskazuje, że jedność chrześcijan to dar i zadanie. Zachęca do „ekumenizmu ku przyszłości”: dialogu, wymiany darów, wzajemnego słuchania, Podkreśla świadectwo wspólnych męczenników.

Leon XIV kończy swój list modlitwą do Ducha Świętego, prosząc o odnowienie wiary Kościoła, wzrost jedności chrześcijan, zdolność do wiarygodnego świadczenia o Chrystusie w świecie.

Pełna treść listu na kolejnej stronie.